Önemli olan parmağa yüzük takmak değil, göze perde nefse kelepçe takmaktır..
Evet, aranızda en özgür olanların tapınağın korusunda ve kalenin gölgesinde özgürlüklerini birer boyunduruk ve kelepçe gibi taşıdığını gördüm. Yüreğim kanadı; çünkü özgürlük peşinde koşma arzusu bile sizin için bir dizgin halini aldığında ve özgürlükten bir amaç, gerçekleşmiş bir şey olarak söz etmeyi bıraktığınızda özgür olabilirsiniz ancak.
"Uzaktan uzağa da sevebilir insan, yüzünü görmeden,sesini duymadan .."
Paramparça kalbinin etrafını saran keder, onu korkunç, simsiyah bir kelepçe gibi içine hapsederek kapandı.
Akşam olur mapushane kilitlenir
Kimi kağıt oynar, kimi bitlenir
Kiminin temyizden evrakı gelir
Düştüm bir ormana yol belli değil
Yatarım yatarım gün belli değil.
Mapushane içinde üç ağaç incir
Kolumda kelepçe boynumda zincir
Zincir sallandıkça her yanım sancır
Düştüm bir ormana yol belli değil
Yatarım yatarım gün belli değil.
Yaşar Kemal
"Hiç kullanılmamış. Bunca zaman kullanmak için
doğru adamı bekliyordum ve içimden bir ses seni ke- lepçelememden hoşlanacağını söylüyor bana."
"Seni bu zevkten mahrum edecek değilim."
Clay'in yanına gelerek önündeki tabureyi; tahta ar- kalığına rahatça erişebileceği şekilde döndürerek, bi- leklerini arkasında birleştirdi
Sayfa 29
Kitap okuyor mahkûm Halil. Çevirirken dizinde duran kitabın yapraklarını
çok rahat bir ustalıkla kullanıyor bileklerinden demirli parmaklarını. Kitap ve kelepçelerle
on üç senedir
bu beşinci yolculuğudur.
Gözlerinin altında çizgiler şakaklarında beyaz.
Halil belki ihtiyarladı biraz.
Fakat kitap, kelepçe ve yürek eskimedi.
Ve şimdi
yürek her zamankinden umutlu Halil okurken kitabını,
Heveslendiğim masallar dolanmış dilime
Çıkamadığım aklımın fizanları yaşamımda birer kelepçe
Yokluğunu açıklayamamak acılara bileşke
Gözümün önünde bir yokluk var en büyüğünde sen
Ulaşamamak sana ne büyük elem
Beklemek zahmetten bir kor
Sekte vurmuş acılar bezeli birer yara
Dokunsalar ağlayacağım mısralarımda...
22/4/2024
Pınar PEKĞÖZ
On yedi yaşındayken bir gün, Ankara Samanpazarından Kaleye çıkıyorum. Sağda, solda dükkanlar vardır. Yol Arnavut kaldırımı; daracık.
Yolumun tam tersinde, yukarıda yokuş aşağı yerde adamın biri bir kadını alabildiğine döğüyor. Kadın yere yıkıldı. Ben de çocukluğumdan beri -herhalde evde aldığımız terbiye gereği-, kadına ve hayvana karşı büyiik
Siz kendinizi esir olarak görürseniz boynunuza ip, kolunuza kelepçe takan çok olur.
Sayfa 135Kitabı okudu
Geceleri gökkuşağına boyamak mıdır suçum?
Herkes bağırırken şiirler okumak mı?
Susmak mı sözün bittiği yerde,
Kusmak mı sindiremediklerimizi?
Apansız uykum kaçıyor kaç gece,
Bu da mı aleyhime kanıt?
Sondan saymaya başladım adları
Böyle hoşuma gidiyor.
Beğenmeselerde seviyorum ellerimi,
Hep olmayacak düşler görüyorum,
Yenileceğimi bildiğim kavgalara giriyorum durmadan.
İtiraf ediyorum…
Silin adımı listenizden,
Yokum; aslında bir oyun olan kavgalarınızda
Ve
Aslı bir kavga olan oyunlarınızda.
Kirli sevinçlerinize ortak etmeyin beni.
Gözyaşlarınızı da paylaşmıyorum
Yalan övgülerinize ihtiyacım yok.
Gıyabımda kesinleştirilmiş hükümler verin.
Bir sürgün nereye sürülebilir?
Gölgelere kelepçe vurulur mu?
Çekilin!
Yürümediğiniz yollarımı kirletmeyin..
