Yağmur altında
Ne zaman yağmur yağsa ben hep böyle oluyorum. Bir küskünlük, bir bezginlik sarıyor içimi. Yağmur damlalarının toprakta kayboluşu bana insanoğlunun çaresizliğini hatırlatıyor durmadan. Hepimiz bir yağmur tanesinden başka neyiz ki? Önce bir buğu halinde topraktan yükseliyor, sonra bir küçük damla olarak yine toprağa dönüyoruz.
Yağmur altında
Sayfa 229
Öylesine korkunç ve adlandırmadığım, ifade edemediğim bir karmaşa içindeyim ki, bu hissi ifade etmeme bildiğim kelimeler yetmediği için yeni, lisanda bulunmayan kelimeler üretmek zorundayım...
Mezarlığa girdiğimde karşıma çıkan Tanpınar'ın mezar taşındaki mısralar, aldığım ölüm haberiyle dağılmış olan ruhuma adlandıramadığım bir ilacın etkisini yapmış, beni büyülemişti. Ne içindeyim zamanın / Ne de büsbütün dışında... Hemen zihnimden gerisini tamamlamıştım: Yekpare, geniş bir anın / Parçalanmaz akışında...
O âna kadar,
Sayfa 198 - II. Bölüm Âlemlerin Sürekliliği - Âlemlerin SürekliliğiKitabı okudu
Ölüm bu mu? Yanımda mı, içimde mi?
Yoksa ben mi onun içindeyim? Etin, kemiğin, kanın, sinirin ölümünü anlıyorum. Değişir, gider. Korkunç olan bu değil. Bunca yıldır aldıklarımız, biriktirdiklerimiz, topladıklarımız ne olacak? Kelimeler nasıl ölecek? Ellibeş yıldır biriktirdiğim kelimeler… Gözlerimde topladığım renkler, ya supimin sesleri… Bunlar nasıl ölecek? Korkunç olan bu işte. Sesiniz kalmayacak dünyada, heeey, sesiniz yok. Yaşamamak…
Et, kemik, kan değil, renk yok, ışık yok, ses yok.
Yok, yok…
Sayfa 45
Ateşlerin içindeyim.
Ateşim sensin.
Ateşe atanım sen…
“Yazmak zamanı çoğaltıyor bir kere, kâğıt üstünde yeni hayatlara tekabül eden yeni zamanlar yaratıyoruz. Bu hem okur hem yazar açısından, belki de Tanpınar’ın dizesinin karşılığıdır: “Ne içindeyim zamanın ne de büsbütün dışında.” Yazmak veya okumak aynı anda birden fazla zamanı yaşamak demek.”
Gidip geliyorum kirli gerçeğe
Düğümlendikçe kelimeler ateşler içindeyim
ne denli varlıklı güçlü oldum ben
Allah hediye ettiğinde seni bana
şüphen mi var ki sen benim gözümden bir şulesin
ellerin ellerimin ışığının devamı
şüphen mi var ki
sözlerin dudaklarımdan çıkıyor
şüphen mi var ki
ben senin içindeyim... benim içimdesin sen
Sayfa 30 - Hece Yayınları
"Hiçbir zaman yeterince konuşmadık birbirimizle. Şimdi düşünüyorum, o söylenmemiş sözler bizi çevreleyen havanın içinde yok oldu gitti. Kelimeler, herhangi bir cümle, iz bırakacak bir laf... Hiçbirisi yok artık. Kullanılmadı. Oysa onunla bazı şeyleri konuşacaktım. Büyük bir suçluluk duygusu içindeyim!"
Sayfa 187Kitabı okudu
Kimsesizleşince etraf, kendime geliyor gibi oluyorum. Yeni bilinmedik kelimeler üretiyorum, arkasına kimsenin anlamayacağı bir şarkı koyuyorum. Öyle bir hal içindeyim ki tarifini de kendim yapıyorum, hali de kendim yaşıyorum ve tüm anlaşılmazlığı da kendi içimde yaşıyorum.
20.1.1922
Öylesine korkunç ve adlandıramadığım,ifade edemediğim bir karmaşa içindeyim ki,bu hissi ifade etmeme bildiğim kelimeler yetmediği için yeni,lisanda bulunmayan kelimeler üretmek zorundayım..
İletişim YayınlarıKitabı okudu
"Dünya eskitildi, kirletildi, giderek ortadan kaldırıldı. Bize yeni bir dünya gerek. Sükûnetle ve suhuletle ikamet edebileceğimiz, meskûn olabileceğimiz bir dünya. Yeni bir dünya, yeni bir zaman-mekan (algısı) demek.
Sanki her şey dönüp dolaşıyor,
Fark'ı düşleyip-düşünme kabiliyetimize ve niyetimize gelip dayanıyor..."
