iste! Aklima gelip kelimelere dokemedigim bir sey buldum sonunda.
Bunun üzerine sustu cüce; uzun sürdü bu suskunluk. Ama onun suskunluğu bunalttı beni; sahiden böyle iki kişiyken bir başına olduğundan daha yalnızdır insan!
Ruhumun en derinliklerinde iyi insan olma arzusu yer etmişti. Ama iyiyi ararken gençliğimin en coşkun döneminde bulunuyordum, ihtiraslarım vardı,yalnızdım, yapayalnızdım. Özlemini fazlaca çektiğim şeyi, yani ahlaken iyi olma arzumu kelimelere dökmeye kalkıştığımda, küçümseme ve alayla karşılaşıyor, kendimi negatif tutkulara terk ettikçe de alkışlanıyor ve teşvik ediliyordum.
O kadar yalnızdım ki sanki ölü gibiydim ama bilincim hâlâ yerindeydi. Kırk beş dakika içinde, o kadar çok kelime karaladım ki kelimeler anlamını yitirdiler.
Sayfa 119Kitabı okudu
İyi ki kelimeler var.
Bazen rüzgarlardan ağaçların tınılarını dinlerim ,bazen gölgelerinde serinlerim, bazen konuşurum,susarım,düş kurarım.Öğreneceğim ne çok şey var onlardan.
Nazik ve vakur olmayı öğretirler.
Gökyüzüne ,taşa toprağa karşı bir hayranlık uyandırır içimde.Güzelliği,nahifliği ,faniliği ve yeniden dirilişi görürüm dallarında.
Ve yalnızdır her bir ağaç her bir yaprak beraber görünseler de. Özgürdür ,sevinçtir ,hayattır onlar .
Belleğimde ağaçlardan hep tatlı baharın taze güneşi gibi hatıralar birikir.Ağaçlar benim yurdumdur.
Yalnızım, evet, herkes yalnızdır, yalnızız.
Peyami Safa’nın bu eserini okurken yaptığı karakter analizleri, psikolojik tahlil gücü ve iyi-kötü muhakemesi ile büyük usta 
Fyodor Dostoyevski tadı aldım.
Yalnızız romanında iki anlatıcının varlığı söz konusudur. Bunlar: 1. ve 3. anlatıcı bakış açısıdır. Romanda genel olarak 3. şahıs anlatıcı hakimdir. Ancak yazar bazı bölümlerde tarafsızlığını ortaya
