Ölenin arkasından bir şeyler yiyip içmek, dünyanın tadına bakmak, taziye yemekleri verip onu bunu doyurmak, acıyla baş başa kalmaya imkân vermemek, şakalar yapmak, öleni unutup hâlâ hayatta olduğumuza sevinmek ağır geliyordu bana.
Sayfa 72
bu dile gelmek isteyen şeyin
ne dili var ne
kelimeleri ...
Ah, herkesin ömrünü hikaye ederken kendi ömrüne bir cümle kuramamış ben !
Sayfa 26Kitabı okuyor
Gerçek acı, sesini duyurmaya çalışmazdı. Gerçek acı her zaman tek başına ve sessizce çekilirdi.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Artık yoktu. Nafileydi. Çünkü bütün babalar eninde sonunda ölürdü ve hiçbiri geri gelmezdi.
Sayfa 12Kitabı okuyor
"Yaşıyor muyum, yoksa anımsıyor muyum, bilmiyorum artık."
Sayfa 71 - Albert Camus
Her aşkın değilse de yarım kalmış bazı aşkların uğurlanmaya, son bir vedaya hakkı vardı. Ama hayat her zaman aynı imkânı vermiyordu herkese. Bazı aşklar gibi bazı vedalar da yarım kalıyordu.
Sayfa 70
Aşk ve gurur hep yan yanadır, bilirsin işte.
Sayfa 67
İlk aşklar kıymetli olur, bilirsin. İnsanın gönlünden bir türlü çıkmaz. Öyle silik bir leke gibi durur orada hep.
Sayfa 66
"On iki güzel sevdim, gönlüm hâlâ sendedir."
Sayfa 65 - Karacaoğlan