Kitap bitti. Koskoca 541 sayfa. Galiba çöküp ağlayacağım şimdi. Feride, sana o kadar alıştım ki, şimdi nasıl bir boşluktayım bilemezsin. Bu kadar naif, bu kadar dolu, böylesine bir romanı bu yaşıma(21) kadar okumadığım için kendime o kadar kırgınım ki anlatamam. Hayatta okuduğum en dolu romandı sanırım. Neler neler yaşadım Ferideyle. Kah ordan kah buraya gezdim. Ferideyle dertlendim Ferideyle güldüm Ferideyle ağladım. Çalıkuşu Feridemin ağzından bir alıntıyla son veriyorum cümlelerime: "Mektepte bize bir şiir ezberletmişlerdi. Insan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış. Bunu yazan şair ne kadar haklıymış!" İşte bu kitabın bitmeside bende ayrı bir sızı uyandırdı, hosçakal Çalıkuşu, Gülbeşeker..
