küçükken böyle sanıyordum :)
yetişkinler her şeyi bilirler. karanlıktan korkmazlar. bir araya gelirler, çay içerler ve tartışırlar. sonra her şey yoluna girer.
benim gezegenim olan satürn şeklindeki dost eteğimle kendi etrafımda yavaşça dönüyorum ve sessizliğimin küçük sunağında belli etmeden gülüyorum, gezegenim gibiyim.
korkudan bile olsa, insan kendinden kaçamıyor, ne o yöne ne bu yöne çıkış yok
Okur Takip Önerileri
çünkü her şeyin tamamen zincirlerden ibaret olduğu şu dünyada artık beni tutan pek bir şey yok, ve bu zincirler bir kez kırıldı mı insan artık var olmaya o kadar da istekli olmuyor
her zaman kendimi sevdiklerime uzun uzadıya açıklamaya çalışmakta olmak da benim dramım işte