Betül Yıldırım
@kemguftar
Gökyüzü de olmak isteyebilirdim değil mi? Kim ne diyebilir ki?
Akademisyen
Yüksek lisans
Balıkesir, 7 Aralık
16 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir panayır yeri ki ganimet akla ziya
Yunus bile cüzdanda iki yüzlük banknot
Yemyeşil bir elmayı taşıyor çantasında, kulaklıklar, bir noktaya bakışlar. Gidip yanına otursam desem bunlar nasıl bakışlar, hiç virüs bulaşmamış..
Görüyorsun ya Allah’ım
Sebep aramayı bırakınca acı da rahatlıyor
Okur Takip Önerileri
Hep bir yenilgiden dönerdin işte yenildin mutlusun muhakkak
Ağzın lekelenmedi insandan, Tanrı neyi yargılayacak!
Görüyorsun ya işte Allah’ım
konuşacak kimse yok senden başka
Söze böyle başlayınca meleklerin
yine bir kul oturmuş şikayet makamına
insanlardan dert yanıyor sanacak
keşke birisini bulsam da söylesem: kardeş
burada tuz çok biraz da al sen sür yaralarına
Dünyanın en uzun hüznü yağıyor
Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne
Her an
Farkındayım
Az az öldüğümün
Unutma diyorum ama sen anla
Anlat bizim de yaşamak istediğimizi onlara...
Şiir diye
Bir ömür tüketerek yazdıklarım
İki saatte okunuyor
Susmanın kalesine sığınıyorum
Önümde karanlık duvarlar
Sırtımda insan yüklü bir gök var
Özlemek ne garip şey..
Ölüyorum sanıyorsun ama ölmüyorsun
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Karanlık her sokaktaydın gizli her köşedeydin
Bir çocuk boyuna bir suyu söylerdi. Mavi.
Bir takım genç anneleri uzatırdı bir keman
Sen tutar kendini incecik sevdirirdin
Bir umuttun bir misillemeydin yalnızlığa
“Yan yanaydık
Ve şehir, böyle mucize görmemişti.”
Bazen hayat seni,
Bulunduğun yerden alıp
Başka bir yere koyar.
Ve der ki;
'Burdan devam et!
Bu hayatta kimseye hiçbir şeyi tam olarak anlatamayacağını anlamıştı. Biri için ölüm kalım meselesi olan, diğerinin gözünde toz kadardı.