Betül Yıldırım
@kemguftar
Gökyüzü de olmak isteyebilirdim değil mi? Kim ne diyebilir ki?
Akademisyen
Yüksek lisans
Balıkesir, 7 December
16 reader point
Joined on January 2018
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Karanlık her sokaktaydın gizli her köşedeydin
Bir çocuk boyuna bir suyu söylerdi. Mavi.
Bir takım genç anneleri uzatırdı bir keman
Sen tutar kendini incecik sevdirirdin
Bir umuttun bir misillemeydin yalnızlığa
“Yan yanaydık
Ve şehir, böyle mucize görmemişti.”
Bazen hayat seni,
Bulunduğun yerden alıp
Başka bir yere koyar.
Ve der ki;
'Burdan devam et!
Reader Follow Recommendations
Bu hayatta kimseye hiçbir şeyi tam olarak anlatamayacağını anlamıştı. Biri için ölüm kalım meselesi olan, diğerinin gözünde toz kadardı.
Ve herkes görünene aldanmaya hazırdı. Çünkü görünene aldanmak, hayatı dayanılır kılmanın ilk şartıydı..
"Kim kalbinden vazgeçecek kadar kendini bir şeye adayabilir ki?
Birlikte olabilmek için kırk yıl
Birlikte ölebilmek için de
Bir kırk yıl daha yaşamışlardı.
Hayır, yalan söylemeyeceğim! Ben hayatıma devam edemem ve hiçbir şeyi unutamam! Çünkü Oğuz Atay'ı da okudum, seni de tanıdım...
Seni az tanıyorum... Az...
Sen de fark ettin mi? Az, dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi...
Herkesin öyle bir hikâyesi yok muydu? Başlayıp da bitiremediği. Çünkü kimsenin dinlemediği... İçine atmak, diye bir şey varken, anlatmaya ne gerek vardı?
Kalbimi taşıyabilmek için ellerini istiyorum. Sesinin ekmeğini özlüyorum. Her şeyi özlüyorum. Özlüyorum kendimi. Özlüyorum seni.
