Refik Amca'nın hüzünlü hikayesi...
İhtisasımın sanırım ikinci senesi...
Kanser polikliniğinin çömez asistanıyım,
Üzeri kan, idrar, balgam vs lekeleriyle süslü buruşuk mavi takımımla geceleri nöbet tutuyorum, gündüz polikliniğin işlerinde koşturuyorum.
İki günde bir de insani bir saatte çıkabilirsem eğer hastaneden eve gidip uyumaya çalışıyorum.
Ülke sanki kanser olmuş gibiydi ve her sabah yeni bir hücresini daha kaybediyordu. O kaybettikçe ben yenilmiş hissediyordum. Ölümü izlemek değil kurtarmak için ne bileyim kemoterapi falan bir şey yapmamız gerektiğini düşünüyordum. Ama karşımda devlet vardı. Durumu sistemli olarak bu hale getiren, kulakları hiç duymayan, sadece koskocaman bir ağızdan ibaret olan devlet mütemadiyen çiğniyor, yutuyor ve n'apıyorsun demeye kalmadan suratıma doğru geğiriyordu sanki. Mevzuyu çok şahsi algılamaya başlamıştım. "Hişş değişik, sana diyorum sana, kürtaj mürtaj nasıl konuşmalar lan öyle, git efendi gibi evlen ve 3 çocuk doğur, içki mi kırarım çeneni ne içkisi, ayran var otur iç işte, öyle kızlı erkekli takıldığınızı da görmeyeyim, yıkarım sinemanızı, sökerim ağacınızı, akıllı olacaksınız lan! Biz Osmanlı torunuyuz, ecdadımız, örfümüz, ananemiz, biz biz BİİİZZZ!
Sayfa 142Kitabı okudu
Uzun süre radyasyona maruz kaldığı için kan kanserinden öldü. Öyle çok radyasyon almıştı ki kullandığı not defterleri hâlâ radyasyon yaymaya devam ediyor.
Kendisi ile anılır olan radyumdan çıkan ışınların kanserin bazı çeşitlerinde tümörleri yok ettiği ortaya çıkınca kanser tedavisinde, soyadından ilham alınarak, curieterapi (kemoterapi) olarak bilinen tedavi dönemi açıldı.
Marie CurieKitabı okudu
Merhabalar...
Wattpad adlı platformu çoğunuz biliyordursunuz. Orada bir kitap yazmaktayım ve şu an için biraz desteğe ihtiyacım var. kullanan dostlarım var ise eğer desteğinizi bekliyorum. Teşekkürler.
Yarınsız/1.Bölüm-Burada Başladık
Havadaki kasvet ve sisin oluşturduğu ölümden duvara toslamışçasına duraksadı genç kız…
Mezarlığın geniş
Bir Ötekileşme Hikayesi: Benim Sevgili Hastalığım.
Önce bir soru sorarak başlayalım: İnsan bir hastalık vesilesiyle kendini öteki gibi hisseder mi? Bir soru daha soralım: Çevrenizdeki 'hastalıklı ötekiler' kimlerdir hiç düşündünüz mü bunu? Cevap veriyorum: Ben düşündüm, ama öyle bile isteye değil, zoraki haller içinde düşündüm. Çevremizde her daim müthiş bir sağlıklı hayat propagandası yapılırken
Kanser bir tür hapishaneyse, kemoterapi de işkence olmalıydı.
Kendisine hiç şiir yazılmamış bir kadın olarak, üzerine üç büyük şairin en güzel şiirlerini yazdığı bir kadının iç dünyasını, saklı bir kıskançlık duygusuyla hep merak ettim. Ama Tomris Uyar’ın kendisini önemsemeyen tavrı, hakkında yazı yazılmasını sevmeyişi, onu tanımanın öykülerini okumaktan geçtiğini gösterdi bana. Gerçek Tomris’i ancak satır
Sevdiğinize sevdiğinizi söyleyin
Sevgili dost,
Bugün bir garibim ve hüzünlüyüm.Arkadaşlarimdan biri dayısının vefat ettiğini öğrendi benim yanımda.Karşı taraf hüngür hüngür ağlarken ben elimdeki telefonla ugrasmayi bırakmış ,donmuş tepki vermeyen arkadaşıma bakıyordum.Yanına koştum.Ve koşmamla telefonu yere fırlattı ağlamaya başladı.Böyle zamanlar uzun zamanlar.sadece