12 Eylül'de bütün bir ülke cezaevlerine dönüşmüştü birer işkence merkezi diyebiliriz. İnsanlığın bu güne değin hiç tanık olmadıkları çeşitli işkence metotları uygulandı tutuklulara. Diyarbakır zindanlarında uygulanan işkenceler insanlık tarihinin en karanlık sayfalarına yazılmıştır. Kenan paşa ve arkadaşları sözde "anarşist ortamına son vermek ve memleketi huzura erdirmek için" yönetime el koyduğunda cezaevleri birer işkence merkezlerine dönüşmüştür. Nazi Almanyası'nın toplama kamplarından farkı kalmamıştır artık cezaevleri, daha önce uygulanmayan işkence yöntemleri tutuklular üzerinde denendi, bu eserde ülkenin aşağılık kompleksi ve sistematik işkenceler ele alınmıştır. Hani tutuklulardan biri diyor ya "Kimliğimizi bırakın, kişiliğimizi yok ettiniz."
Ama oradaki vahşeti anlatmaya kelimeler yetmez.
Velhasıl Diyarbakır zindanlarında uygulanan işkencelerden dolayı tutukluların; hayattan, doğadan, toplumdan koparılıp kimliksiz bir yaşamın kalıpları içine hapsedip,
" Ölmüyorsun, ama yaşamıyorsun da, yani yaşamadan yaşlanıyorsun."
Kenan Evren öldü ama hâlâ onun temsil ettiği siyasal anlayış devam etmektedir.
DİPNOT: Yılların ezberletilmiş nefretinden uzaklaşarak okunması gereken bir kitap.
