Fark edebilmek
Şu hayattaki en güzel şey nedir diye sorsalar;
"Geleceğin için hiçbir kaygının olmaması ve birine hissettiğin duyguların karşılıklı olmasıdır" derim.
Oysaki güzel olan şey o değil!
Güzel olan;
"Seni her halinle seven ailenin yanında olmasıdır."
Tüm mesele bunu fark edebilmek...
"Kendi günlüğümden"
Günlüğümden Yazıyorum
Artık yapmam gereken sadece başlamak. Kendi hayatıma hiçbir eylemde bulunmadan yaşayarak seyirci kalmak istemiyorum.
Bardaktan boşalıyor yaşlarım
Ölüm Allah'ın emri diyorum
Ama düpe düz yalan
Ölmek istemiyorum
Ben ne intihara meilliydim
Ne de içkili
Kendi halinde elsesi yamalı bir adam
Niye ölüm isterki Allah'tan
Yarına yolcuyum
Geçersem mezarlıktan söz
Birkaç fatiha çıkarırım aradan...
Benim günlüğümden
'Mutluluk, sadece hayal gücümün yarattığı güzelliklerin yerleştiği boş bir adadır.
Mutluluk bir insanın kendi öz benliğini başarıyla keşfettiği ve bu tanımadan tatmin olduğu andır. '
"Yünlüler insanı sıcak tutuyor ama açlığa faydası yok ki !.."
.✍️🌼🌷🌴✍️.
K A L E M İ M D E N :
Bir ağacın, bir taşın, bir kumun, bir seyirlik anın gölgesinin bile seni terk ettiğini hissetmek, insan yazısına düş olan olmayacak nedenleri beklemek beklemek....
Soluğuna eklenen bu özlemlerle kendinden bizar, dünyadan, insanlardan, her şeyden bizar olarak yaşamaya maruz kalmak.
Birini sevmenin ; onu tamamen yaralamak ve öldürmekle eşanlamlı olduğu gerçeği ile bu manada sevmenin de bir anlamı olmadığı bir dünya...
Bu boşlukları ne edebiyat, ne şiir, ne de kitaplar asla dolduramıyor kanımca.
Peki bu derin hisden azat etmek nasıl olurdu; kendimizi sarfınazar edebilirmiydik ?..
Ahmet Hamdi Tanpınar'ın "
Saatleri Ayarlama Enstitüsü" romanını önceleri saf duygularla okuyunca anlayamamıştık.
Diyor ya :
"En iyisi düşünmemekti.Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak... Fakat bir içim var mıydı ?.. Hatta ben var mıydım ?.." diyordu.
Ezcümle ; kendimizin ücrasında kendimizi yitire yitire bulmaktan başka umarımız yok diye düşünüyorum.
(26.08.2018 Tarihli günlüğümden)
.
Günlüğümden..
... "Kendi içimiz dışında her yeri ve her şeyi ışıklandırıyoruz." diye geçirdi içinden. "Çok korkuyoruz karanlıktan. Oysa karanlık olmadan aydınlığın ne kıymeti vardı? Hem her karanlık içinde kötülükler barındırmazdı ki..
İnsan karanlığı tattığı zaman ışığı aramaz mıydı?
Karanlık.. yokluğu yani ışığın.. Yokluğunu tatmayınca bir şeyin, varlığının değerini bilemiyordu insan..."
|| @venusun_blogu