Şafak Türküsü
1
beni burada arama anne
kapıda adımı sorma
saçlarına yıldız düşmüş
koparma anne
ağlama
kaç zamandır yüzüm tıraşlı
gözlerim şafak bekledim
Artık "kendi sözlerim"le konuşuyordum.
Sayfa 57 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
" Sözlerim, senin etrafında hangi ülkeyi kurarsa kursun, bu sarayın yerinde kazıklar üzerine kurulmuş bir köy de olsa.. sen hep kendi durduğun yere benzer bir yerden göreceksin onu. "
"Çünkü sözlerim senin kendi aklında algıladıklarındır..."
Sayfa 58 - Avrupa YakasıKitabı okudu
Öldüğümde beni kefene sarmayın," deyip durdu. "Kefene sararsanız sıkı bir düğüm atmanız gerekir; öteki dünyaya gidince o düğümleri açamam. Sadece temiz bir parça örtüye sanın yeter. Bir de gömmeden önce yıkamayı unutmayın!"
"Fengxia artık büyüdü, evlenme çağına geldi," diye devam etti. "Onu da baş göz edersek huzur içinde uyurum. Youqing daha küçük. Aklının ermediği bir sürü şey var, bu yüzden onu çok fazla dövüp korkutma."
Onun bu sözlerini dinleyince, kalbim kat kat acıyla doldu. Ona, "Aslında benim çok uzun süre önce ölmem gerekiyordu," dedim. "Savaşta birçok insan öldü, her nasılsa ben hayatta kaldım. Her gün kendi kendime 'yaşamalıyım' diyordum, böylece eve dönüp sizleri görebilecektim. Şimdi sen bizi terk etmekten mi bahsediyorsun?"
Sözlerim etkili olmuş olacaktı ki ertesi sabah uyandığımda Jiazhen'ın gözlerini dikmiş bana baktığını gördüm. "Fugui, ben ölmek istemiyorum," diye fısıldadı. "Tek istediğim, her sabah uyanıp seni ve çocuklarımı görebilmek."
Sayfa 131Kitabı okudu
... ümitsiz yankılanan kendi sözlerim dokundu bana,
ağlamaya başladım.
Sayfa 46Kitabı okudu
Ama merak etme, öğreneceksin. Dost görünenin nasıl düşman olabileceğini, iyi biriymiş gibi davrananın aslında dünyanın en kötü kişisine dönüşebileceğini, bilge zannettiğin o kutsal kişilerin sadece kendi çıkarı peşinde koşabileceğini, sana sadık gibi duranların bir gün en büyük ihaneti yapabileceğini öğreneceksin. Göründüğü gibi değildir dünya, görüldüğü gibi değildir insan. Bu sözlerim küpe olsun kulağına.
Sayfa 28Kitabı okudu
Caddeye aşağı yürüyordum ki, paket için arkamdan seslendi.
- Kalsın, kalsın!, diye cevap verdim. "Size bağışlıyorum. Ufak tefek, değersiz şeyler. Dünya malım hemen hemen bundan ibaret!"
Akşamın alaca karanlığında ümitsiz yankılanan kendi sözlerim, dokundu bana; ağlamaya başladım.