Kutsal Koro
Ama yeni yüzyıl bu cesur gençliğini sevmedi, onun ihtişamından korktu, onun coşkusunun kendinden geçmiş gücü karşısında kuşkulu bir ürperti geçirdi.
Hölderlin
etrafında sevgili çiçekleri açmakta ve solmaktadır, ama o artık onları saymaz. etrafında insanlar düşüp ölmektedir, ama o artık onların farkına varmaz.
Hölderlin şiirden yaşamak bir gül her seferinde paramparça olarak geri düşer, Phaeton gibi toprağa, Kendi ülkesine düşmez, bilakis çok daha derine, melankolinin o sonsuz denizine düşer.
Sayfa 65 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
İlham yukarıdan tutuşturulur, şimşekle alevlenir.
Sayfa 64 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Hölderlin'in şiirsel dürtüsü; heyecanı "kendinden doğup büyür"
Sayfa 63 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
“İnsan düşmanlığına düşmanım ben”
Goethe, kendini yakın hissettiği hayatın o muazzam hazinesini korumak için ebediyen kaderinden kaçarken, Hölderlin sert bir ruhla, ama yine de zırhsız, elindeki tek silahla, varlığın saflığıyla fırtınanın karşısına çıktı.
Seçilmiş olan, uçsuz bucaksız bir ormanda baltayla kesilmek üzere kırmızıyla işaretlenmiş ağaç gibidir…
Gül ancak bir bakış onu izleyerek içine çektiğinde gerçek bir gül olabilir, akşam kızıllığı ancak bir insan gözünün retinasında yansıdığı zaman harikadır.
"genellikle iyi bir ölüm en iyi hayat hikayesidir."
Sayfa 249Kitabı okudu
Zihnin en soylu cesareti her zaman, içinde şiddet barındırmayan bir kahramanlıktır, anlamsız bir direniş değil…
Hölderlin
İnsanların sözlerini hiç anlamadım. Tanrıların kollarında büyüdüm ben.
Hayatın yasası karmaşıktır, ebedi dönüşünde dışarıda kalmayı kabul etmez.