Öykü Otobüsü Etkinliği
Ayyy!! Otobüs de bu mu?!
On sekiz saat! Gitmekle biter mi o yol?! Neyse, sıkı bir topuz yaptırdım, bozulmaz kolay kolay saçlarım. Molalarda da makyaj tazeledim mi, tamamdır. Çok sıcak olmasa bari, şahsen ben, parfüm kokusundan başka bir şey duymak istemiyorum.
Annem de uzun bir nutuk çekti sabah sabah. Yok, vaktinde orada ol, otobüs beklemez
İlk öykü denemem :) Yorumlarınız değerlidir benim için
TURUNCU
Soğuk bir kış gecesiydi. Doğa; yeni yılı beklemiş gibi biriktirdiği en sert ve soğuk rüzgarını üzerimize fırlatıyor, dişlerimizin gıcırdamasına yetecek kadar donuk bir hava dağıtıyordu. Rüzgarın uğuldayışı boşlukta süzülüp aceleyle yüzümü yalayarak geçiyor ve sırasını sonraki hava akımına bırakıyordu. Oldum olası bu sert ve kuru havadan
Deprem!
Ben yaklaşık 7 sene Adıyaman' ın Kahta ilçesinde görev yaptım.
Adıyaman benim mesleğe başladığım yer.
İlk göz ağrım.
Adıyaman' da üçüncü yılımı doldurana kadar hiç çekinmedim o topraklardan.
Meğer yerin altında zamanı gelen bir felaket varmış.
Hikayem şöyle başlıyor,
3 Mart 2017, 14.07' de merkez üssü Samsat olan bir deprem
yeni öyküm halley dergisinde yayınlandı, okursanız sevinirim
grigory zinoviev ile whapsapp yazışması
Balkonda kahvemi içiyor, sigaramı tüttürüyordum. Whatsapp’ıma bir mesaj geldi.
Gönderen kişi: Grigory Zinoviev. Bu da neyin nesi? Haha, haliyle rehberimde öyle biri yok,
kim bu takma adı kullanmış olabilir derken ve rehberimde olmayan birinin ismi nasıl
mesajlarda görünür diye kendi kendime sorarken,
Başlayamama
Başlamam gerek biliyorum , ama nereden. Her zaman bir yolunu bulurum aslında başlamanın. Bu kez neden olmuyor ki? Bir şeyin olmasını mı bekliyorum başlamak için? Hiç bir şey yetmiyor artık, neden bilmiyorum. Kaç gün oldu gideli, üç mü daha? Çok uzun geldi bu kez.Bir hafta olmuştur diyordum. Gelmeyeceğinden belki, kesin konuştu giderken.
FİL İLE FARENİN HİKAYESİ
KENDİ KALEMİMDEN.
Ben fil. Milyonlarca filden sadece biri. Atalarımız olan Mamutlardan sonra bizler kaldık dünyada. Düşünün neredeyse arşa değecek belki başımız. Adımlarımla ve ağırlığımla gurur duymuyorum ama bu güç içimde fırtınalar koparıyor, dinginleşiyorum. Güzel bir gün bugün. Timur'dan beri ağaçlarla aramız iyi. 1402 yılından beri
Bir Aşk Hikayesi
Kitabın arka kapağını kapattı, siyah deri kaplama masadaki diğer kitaplarının üzerine koydu. Okurken kendini en rahat hissettiği siyah beyaz dalmaçya desenli pofuduk koltuğundan kalktı. Terliklerini giydi. Lavabosu bilmeyen bir zamandan kalma dibi küf tutmuş bulaşıklarla yığılı mutfağa yöneldi, kimi zaman sessizliğini koruyan kimi zamanda insanı
Ölümü derinden hissettiğim o anlardan biri geldiğinde, kendimi aşağı atmamak için bulduğum çözüm bazen sadece basitçe pencereden aşağıya bakmak olur. Kızılımsı bir gökyüzünün altında, çocukken bilgisayarda oynadığım savaşlı silahlı, "vurdulu kırdılı" o oyunlar aklıma gelir. -çünkü iyi oynardım.- Sanki biri beni komuta ediyormuş da, aşağı
Gençlik, insanın hayata dair çok az şey bildiği bir dönem. Buna rağmen, gençlik, insanın hemen her konuda çok iddialı ve boyunu aşan şeyler söylediği bir dönem aynı zamanda. Bol bol kalp kırdığı, bol bol yargıladığı, bol bol öfkelendiği…
Kendim de o yollardan geçtiğim ve şimdi pişmanlık duyduğum birçok şeyi söylemiş olduğum için, genç kardeşlerime -önce kendime hitap ederek- şu tavsiyelerde bulunuyorum:
* Bugün söylediklerinizle, 20 yıl sonra tekrar yüzleşebileceğinizi unutmayın. Dolayısıyla şimdiki iddialı laflarınızın, ileride belki yüzünüzü kızartabileceğini mutlaka hesaplayın,
* İnsanları kınarken, ayıplarken, eleştirirken, sizin de bir gün aynı adımları atabileceğinizi düşünün, üslubunuzu ona göre ayarlayın,
* Aşırı iddialı söylemler geliştirirken ve çeşitli meselelerde atıp tutarken, mevzunun her yönünü gerçekten kavrayıp kavramadığınızı kontrol edin. Azıcık ve ham bilgiyle, haddi aşıyor olabilirsiniz,
* Birilerinin dolduruşuna gelip belli konularda başkalarının sloganlarını tekrarlarken, “Acaba kullanılıyor olabilir miyim?” sorusunu hep sorun. Kullanılma, her zaman kötü niyetle olmaz,
* Ve, ağzınızdan / kaleminizden / klavyenizden çıkan her kelimenin Allah’ın katında bir hesabının olacağını hiç aklınızdan çıkarmayın.
- Taha Kılınç