Alışveriş yapacakken kendi kendimi ikna etmeye çalışıyorum.
Bu olmadan da yaşayabiliriz.
Plato Yayınları, epub
İtiraf edeyim ilk zamanlarda çok sinirleniyordum bu cevap karşısında. Hatta bir gün çok sık benzer cevabı alınca kendimi tutamayıp böyle bir kabalık yapmıştım. Artık daha sakinim. Biliyorum ki bu yeniliğe alışmak kolay değil, uzun zaman gerektirecek. Muhtemelen kil tabletlerden kağıda geçiş de sancılı bir süreç olmuştur ilgilileri açısından. ( 7-8 ay önce kaydetmişim görseli, ama kim olduğunu hatırlamıyorum. Gıyabında kendisinden özür dilerim.)
Tedarik etmek için bu göneriyi inceleyiniz 👉 #197548228
Islahat
“Başkalarını çözmeye çalıştıkça kendimi düğümlemişim, haberim yok.”
Ayna ayna, söyle bana
“Kalktım. Yatak odasına girdim. Aynı anda iki zıt duygu birden geldi: Odadan çıkmak ve odada kalmak.
Aynayı görmesem çıkacaktım. Giysi dolabının bir kapısı yarım açıktı. Kapı açıyla duruyor, üzerindeki aynada kendimi görüyordum. Ben kendimi, en sivil hallerimin tanığı olan mekâna giren adam olarak hissederken, ayna beni, arkasında boş bir koridor olan adam olarak gösteriyordu.
"Ayna," dedim fısıltıyla.
"Buyurun benim," dedi.
"Ayıp olmuyor mu ayna?" dedim, "Bizi burada yanlış pozisyonda, dış kapının mandalı gibi gösteriyorsun. İlgisiz, alakasız, yabancı ve arkasında koridor boşluğu duran ve hani geri dönüp o boşluğu kat ederek, daire kapısına yönelebilecek ve hatta yönelmesi gerek biri gibi."
“Nasıl görünmek isterdin?" dedi.
Bu tavır, bu kendinden çok fazla emin, ukala tavır beni öldürürdü.
"Ayna," dedim, "seni bölük bölük bölerim." "Denememeni tavsiye ederim." dedi. "bölünerek çoğalırım ve çoğaldıkça fazla suret veririm, hoşuna gitmez."
Bana psikolojik çözümleme yapıyordu. Kendimi görmekten ya da kendimi "yalnız biri" görmekten huzursuz olduğmu ima ediyor, şantaj yapıyordu. Fakat teknik olarak haklıydı…”
Sayfa 35Kitabı okudu
Bana en çok dokunan, suçlu olsam da olmasam da her zaman bir çeşit tabiat kanununa uyar gibi, herkesten önce kendimi suçlu görmemdi.
