İnsan insanın uçurumudur. Dü- şersen ya gözden düşersin ya da gönülden. Ben düştüğüm yerden kalkmak yerine orayı benimsemiştim, insanlıktan düşmüştüm. Girdiğim çukurda çürümeye mahkum iken bana uzatılan ele kadar buradan kurtulacağıma dair bir umudum yoktu. Eski sayfalardan kurtulmak isterken o el beni tamamen rüzgârına katarak mazi ile sevda yellerine katıp kurtarmıştı. Uzun zaman sonra ilk kez kendimi bu kadar kendimden uzak bulmuştum. Eylül'ün bana uzattığı el sayesinde kafamı toplayıp, yine onun sayesinde çukurdan çıkıp bulutların üzerine ulaşmıştım. Düş- mekten korkuyordum ama kapıldığım bu rüzgâr o kadar kibardı ki, canımı acıtmamak için saçımın telini bile kıpırdatmıyordu.
Sayfa 183Kitabı okuyor
Anılarımın neredeyse izinin bile kalmadığı bir şehirde kendimi tam bir yabancı gibi hissediyordum.
Sayfa 311Kitabı okuyor
SEN GİDİYORSUN
Sen giderken benim yüreğim acı çekiyor, gözümden nefret yaşları akarak seni izliyorum sadece.
Bir kez olsun geri dönüp bakar mı ? diye dua ediyorum yalvarırcasına, ama gidiyorsun karanlıklara karışıp hayal meyal kayboluyorsun sonra.
Gidiyorum bilinmezlere doğru senden sonra, bedenimi taşıyan şuursuz bir akılla nereye giderse ayaklarım oraya kadar. İstikametlerimiz ters sen başka yüreklere yelken açan rotasız gemi misali, bense kaptanı olmayan sandal gibi sallanarak gidiyorum.
Neye yanayım, neye üzüleyim ki gözümden akan iki damla yaşa yol verirken yanaklarım çaresizce kıvranan zavallı yüreğime mi.
Yoksa her nefeste adını haykırdığım duvarlarda yankılanan aksına mı yalvarayım geri gelsin diye. Yâda masamda adına karalanmış sayfalar dolusu şiirlere, mektuplara yoksa adını kazıdığım kalbe mi tiksinerek mi bakayım seni sonsuzca bir yürekle severken.
Avutmuyor senin olmadığın hiç bir şarkı
Duy beni kalmadı bedenimin ölüden farkı
Unutamazsın sende salkım söğütlerin yanındaki bankı
Denizlerin dalgasında bir uğultu adını söylüyor sanki.
Kahrolası yıldızlar hatta her gece haykıran borazan sesli baykuş bile seni hatırlatıyor ve ağlıyorum bırakarak kendimi pervasızca. Kim ağlamaz ki sevdiğinin arkasından o giderken dönmemek üzere, kim perişan olmaz, aklını, yüreğini avuçlarının içine alıp sıkmaz kaçmasın sevdiği diye.
Sen gidiyorsun;
Ben ölüyorum.
Gitme bile diyemedim, sen giderken çünkü inanmadım ki!
Bende sandım ki benim hiçbir zaman bırakmam değim gibi o da beni bırakmaz ama sen gidiyorsun ben halen seninle sendeyim.
Ruhum sende,
Yüreğim sende,
Aklım sende,
Ve ben hep sendeyim, sen kabul etmesen gitsen bile
Duygu dünyası yeterince gelişemediğinde, gönül fakirliği performansla giderilir. New York'un yoksul kesimi dışındaki iliş- kilerde entelektüel performans egemendi. Bu konuda eksi du- rumdaydım, ama kendimi eksik de hissetmezdim, çünkü hisset- tirilmezdim. O yıllarda tıp doktoru olmak saygın bir statü idi, üs- telik psikiyatri eğitimi alıyorsanız da havalı. Tanıdığım entelek- tüeller bu nedenle mi beni aralarına almaya istekliydiler, bilemi- yorum. Kimse bana tepeden bakmadı ve her zaman içtenlikle yaklaştılar. Yıllar sonra dönüp baktığımda, benim eksik değil, onların gereğinden fazla olduğunu ve bundan kendilerinin de bu- nalmış olduklarını fark edecektim. Sıradan konuşmalarda bile çok fazla yorum yapılıyordu. O zamanlar memlekette sadece düz dedikodu vardı ve davranışların yorumlanması alışmadığım bir şeydi. Entelektüel arkadaşlarımın kültür ve sanat olaylarından sık söz etmeleri benim gibi bir cahil için başlangıçta iyi bir rehber oldu. Aslında birey olarak Amerikalıların genelde iyi insanlar ol- duğunu düşünüyorum, hatta biraz da saf yanları var. Memlekette yaygın olan, arkadan konuşma, mesnetsiz yargılama, yıkıcı de- dikodu ile orada hiç karşılaşmadım. Bazen onları üst-sistemin kurbanları gibi gördüğüm de olur. Doksanlı yıllarda insan ilişki- lerinde bir şeylerin yanlış gitmekte olduğunu fark eden bir kısım Amerikalı, intimacy dedikleri yakın ilişki kavramını halledilmesi gereken bir mesele olarak ele almaya çalıştılar. Ne var ki duygu- sal meseleleri proje olarak ele aldığınızda bir yere varmak genel- likle mümkün olamıyor.
Sayfa 51 - MetisKitabı okuyor
Önceleri, tuhaf şeylerden kendimi çekerken, artık tam tersine sorular sormaya, yüksek sesle olmasa bile en azından içimden her şeyi sorgulamaya başladım.
Sayfa 80 - YKYKitabı okuyor
Bu yıl içerisinde okuduğum en duygusal kitaptı,bazı yerlerinde de kendimi tutamadım.Ah Charlie yüreğimi yaktın...Zeka seviyesi düşükken de yüksekken de sevilemedin.Hayatta bazen birşeyleri çok isteriz ya sonra da olunca bin pişman oluruz kahramanımızın durumu da tam böyleydi.Kitaba ilk başladığımda ne kadar çok çeviri hatası yapılmış diye düşündüm sonra da kitabın arkasındaki özeti okuyunca durumu anlayıp tekrar okumaya devam ettim.Kitabın konusu dikkat çekici,sizi hemen içine alan,akıcı bir konusu var sıkılmıyorsunuz bile.Uzun bir süre etkisinde kalacağım, Charlie ve Algernon'u unutmayacağım. 
Algernon'a Çiçekler
Yıllar yılı sorulara yaslanıp
Yaşarken ölüme doğdum ben
Hiç kimseyi öldüremem
Kendimi bile artık.
"Biddy, öyle sanıyorum ki bir zamanlar beni çok severdin; bana gelecek olursak, şu serseri yüreğim senden çok uzaklara savrulmuş olsa bile kendimi hiçbir yerde senin yanındaki kadar mutlu ve huzurlu hissetmedim.Şayet beni yeniden, eskisinin yarısı kadar bile olsa sevebilirsen, beni tüm hayal kırıklıklarımla ve kusurlarımla kabul edebilirsen, beni kabahatli bir çocuk gibi affedip bağrına basabilirsen, (tüm yaptıklarım için öyle üzgünüm ki Biddy; yüreğimi teskin edecek bir sese, kederimi yatıştıracak şefkatli bir ele öyle çok ihtiyacım var ki) bu defa sana eskisinden daha çok -çok değilse de eskisinden biraz daha fazla- layık olmaya çalışacağım. Biddy, bundan sonra ne yapacağıma sen karar vereceksin; istersen demirci ocağında Joe'yla birlikte çalışırım, istersen buralarda başka bir iş bulurum, istersen beraber uzak diyarlara gideriz - bana cazip bir teklifte bulundular ancak senden bir yanıt almadan karar vermek istemedim. Sevgili Biddy, şayet bu yolu benimle yürümeyi kabul edersen bana dünyaları bahşetmiş olursun; o zaman daha iyi bir insan olur ve dünyayı senin için daha güzel bir yere dönüştürmek için var gücümle çabalarım."
Sayfa 676Kitabı okudu
Gebermek ve ağlamak
Gebermek ve ağlamak
Geberiyorum ağlıyorum kendimi parçalıyorum mümkün mertebe hissettiklerimi aktaracağım satırlara ve umarım beni tanıyan biri okumaz bu yazdıklarımı çünkü duygularımı tanıdığım kimsenin bilmesini istemem, neyse bana ne ya biliyorsa bilsin Allah’tan saklamadığımı ondan mı saklayacağım
Gerçek duygular 18 nisan 2024
Bir garip
"Beni üzen onlar değil ki. Her şey, tüm yaşamım üzüyor beni. Bazen kendimi düşündüğümde, ben bile kendimden tiksiniyorum. "
İlk birliktelik yaşadığım, kendimi her seyimle teslim ettiğim kişinin bana hayatımın kazığını atacağını tahmin bile etmemiştim. Bu kazık para mevzusu değil he. İhtiyacım olmasa buralarda senden para istemem, yanındakikisi ya da annen gibi dolandırıcı olduğunu düşünmüyorum elbette. Sadece işsiz olduğumdan ve kredi kartının asgarisini dahi
‘‘‘Yaşadığım hayatı değiştirmeye, kendimi dönüştürmeye hazır mıyım?' diye sormak için hiçbir zaman geç değil.Kaç yaşında olursak olalım, başımızdan ne geçmiş olursa olsun , tamamen yenilenmek mümkün. Tek bir gün bile öncekinin tıpatıp tekrarıysa, yazık ! Her an, her nefeste yenilenmeli. Yepyeni bir yaşama doğmak için , ölmeden önce ölmeli .``
Sayfa 95Kitabı okudu
