Bugün şöyle muazzam bir cümlede kendimi buldum;
"Denizi olmayan bu şehirde, gemisi batan çok insan gördüm."
Öncelikle kitabi bana hediye etme nezaketini gösteren sevgili 
Aytekin AKBULUT abime çok teşekkür ediyorum
Kitabı çok beğendim yorumu ile başlayacağım. İlk elime aldığımda hakkında hiç bir şey okumadan duymadan aldığım için beklentim normal seviyede idi, normal bir klasik diye düşünmüştüm. Kitabın kapağını açar açmaz felsefi bir tartışmanın içinde
Bu kitapta eşi ölen bir adamın hislerine ortak oluyoruz. Kısa bir kitap ama o kadar etkileyici ki kısa olmasına rağmen hemen bitirmek istemediğim için yavaş yavaş okudum içinde ki cümleler beni çok etkiledi, çoğu cümlede kendimi buldum. Mutlu olmaktan utanmamız gerektiğini, herkesin ve her şeyin kıymetini zamanında bilmemiz gerektiğini anlatan bir kitap
Dul 
Jean-Louis Fournier
72 syf.
10/10 puan verdi
Evet sevgili kitap sever dostlar uzun bir zaman sonra yeni taptaze bitirdiğim bir kitap incelemesi ile geldim
"Bir kitap ver kitapçı.
Nasıl olsun?
Huzur kaçırsın..."
Yazarla ilk tanıştığımda huzurunuzu kaçırmaya geldim diyordu ve dediğini de yaptı dimağından dökülen her cümlede...
Şöyle bir bakayım diye elime aldığım kitabı okuyup bitirdim bir çırpıda, beynimde tekrar tekrar yankılandı okuduğum her satır ve tabi ki kendimi sorgularken buldum her satır sonunda...
Bu kitap bana 
Ernest Hemingway i hatırlattı ilk sayfalarda...
Daha doğrusu Hamingway'ın "Satılık bebek patikleri, hiç giyilmedi !" Öyküsünün kısa ve netliğini.
Sevgili yazarımız 
Emre Timur dan sağlam bir tokat yedim kitaba başlar başlamaz. Kendine gel okurum, benim kalemim bu , huzurlu olma, düşün, yorumla, anla, hisset dedi birnevi
Bir yandan da 
Çürüme den sonra yeni çıkacak kitabı (Kuklacı) için okuyucusuna ön hazırlık gibi geldi bana 
Tereddüt
Okuyucum kendine gel ben geliyorum diyor sevgili Emre Timur Okuyun, okutun bu kalemi. Yaşarken değerini bilelim.
Kitapla kalın sevgiler... 
emre timur
395 syf.
10/10 puan verdi
Kitabı ilk okumaya başladığımda çok fazla ayrıntılar sıkıcı gelmeye başlamıştı. Hatta yarıda bırakıp okumamayı bile düşünmüştüm. Yine de bir şans vermek istedim. Ve okudukça kendimi olayların içinde hissettim. Kâh güldüm, kâh ağladım. Her cümlede kendimden parçalar buldum. Kitabı bitirince garip bir hüzün vardı içimde. Sanki o olayları ben yaşamışım gibi. Yazarın kitaplarından ilk okuduğum kitap bu oldu. İyiki de okumuşum. Kitabı bitirdikten sonra kendimi dinledim. Kendimi dinlerken yoruldum. Yazarın da dediği gibi,
"İnsan en çok kendisini dinlerken yorulur."
"Haklısın. Ruhumun içinde usulca büyüyen başka bir ruh var; ben ona mukavemet gösterdikçe etrafında dönmeye başlıyorum, tıpkı senin gibi. Bir olmalıyız. Belki birbirimize çarparak durabiliriz." demişti Gülbadem sevdiğine. Aşk, onun için her şeyi göze almaktı, ölümü bile...
Uzakların Şarkısı 
Kaan Murat Yanık
Varenka'm, yoksul insan paçavradan kötüdür, kimseden saygı göremez, yazarlar ne yazarsa yazsın!
İnsancıklar; 
Fyodor Dostoyevski 'nin ilk romanı olmakla beraber benim de bu büyük yazarın okuduğum ilk romanı. Kitap kâtip Makar Devuşkin ile Varvara Alekseyevna'nın birbirlerine yazdığı büyüleyici ve insanı derinden etkileyen mektuplardan oluşuyor.
