Yavas yavas isiniyorum. Daha yaptigim ilk yorumlarda agzimin payini aldim. Cok mu hardcore um. Aslinda destekledigim konulari bile igneledigimi farkettim. Anlasilamiyorum. Bir kadinin 40 yil boyunca ezilerek gecen evlilik hayatini okudum. Sadece, boyle kari bana da lazim demistim oysaki. Kendimi neden aciklamak zorundayim ki . Razi olan o durumunda kalir. Bir seyler degistirmezsen degismez tabi. Youtube yorumlarinda 20-25 yil sonra ondan kurtuldum yazan kadinlari da gordum. Tebrik ederim seni. Cocuklarinin buyumesini beklemissin(!) Sayfalarca yazarim bu durumun psikolojisi hakkinda. Hem de psikoloji bilgim emekleme asamasindayken bile ! Bir yanim yaz ki vur kafarina der, bir yanim yazsan ne olacak ki, de-gis-me-ye-cek!
...
Duygularımı o kadar iyi bastırıyorum ki en sonunda gerçekten o duyguyu hiç hissetmemis birine dönüşüyorum.
Kendimi tebrik ederim...
.
"Senin gönlüne girebilen herkesi tebrik ederim. Ben kendimi bildim bileli kapısında yatıyorum" dediği.