Bu halimizle hepimiz acınmaya layıkız; ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkasını bu kadar zavallı görmeye hakkımız yoktur.
Sayfa 93
Ömrümüzü yaptığımız yanlışlardan geri dönmekle harcamıştık ama hayatı hala ilerlenecek bir şey olarak görüyorduk.İnsandık çünkü biz,budalaca zaferlerimiz vardı hiçbir işe yaramayan ve bilgece yenilgilerimiz vardı bizi birbirimize daha sıkı bağlayan,umutsuzca kederle bağlayan bizi birbirimize.Kendi içimizde sessiz ve korkunç mücadeleler vermiştik,kendi iç savaşlarımızın gazisiydik hepimiz,kendimize yenilip kabul etmiştik kendimizi ve kendimize boyun eğmiştik ve şimdi hiç kimseye boyun eğmeyecektik!
"İçimizden kendi kendimize yaptığımız konuşmalarda
başkalarının onurunu pek korumuyorsak,
halk içinde pek dürüst kişiler değiliz demektir."
Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak,
En çabuk unuttuğumuz şeydir ne yapsak.
Sanırım çok azımız sevdiğimize, çoğumuz ise kendimize sarılırız.
Sayfa 49Kitabı okudu
"Kendimize odaklanmak yaşamımızın amacını ortaya çıkarmayacaktır."
Sayfa 18Kitabı yarım bıraktı
Çocukken şöyle dua ederdim Tanrı’ya:
Tanrım bana hiç erimeyen,
Kırmızı bir bonbon şekeri yolla.
Eski tül perdelerden gelinlik biçerdik
Kardeşimle kendimize durmadan,
Olmayan çayları,
Olmayan fincanlardan içerdik.
Olmayan kapıları açardık,
Olmayan ziller çaldığında.
Siyah papyonlu olurdu mutlaka
Resim defterimizdeki damat.
Yedi günde yarattığımız dünya
Mutlu olurduk pastel koksa.
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı’ya:
Olanlar oldu tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
"Zaman çok geniş. Bizim derdimizde bu. O kadar geniş ki algılayamıyoruz onu. Bu büyüklük aklımızı karıştırıyor. Ne, ne zaman olmuştu ayırt edemez hale geliyoruz. Sanki içimizde bir zaman var ama dışımızda ki zaman sayısız. Bu zamanlar birbirleriyle kesiştiğinde mutluyuz, kesişmediğinde huzursuz. Bu bizi çaresizleştiriyor, ardından da hırçınlaştırıyor. Kendimize zarar verecek kadar hırçınlaştırıyor."
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?
Yalnız Bir Opera - Murathan Mungan.
Çünkü oradan, çok uzaklardan, bambaşka bir yerden kendimize baktık ve sonsuzluğun içinde yalnızca bir toz tanesi olduğumuzu anladık.
Çoğu zaman yardımımızı, hak ettiğini düşündüklerimize sunmak için kendimize saklarız. Bu büyük bir hatadır, çünkü bizden uzak olanları yargılamak üzerimize vazife değildir; kaldı ki bu göründüğünden de karmaşık bir iştir. Bizim yapmamız gereken tek şey sevmektir. Affetmekle elde edilen olgunluk gibi, elinden geldiğince sevebilen biri de o kadar olgunlaşır.
Sayfa 114Kitabı okudu
“Deneyim vardığımız yer değil, gittiğimiz yoldur.
Bunu sen de biliyorsun...
Yolda yaşadıklarımız, karşımıza çıkan şeyler bize dokunur,
zorlar, bozar, rahatlatır ve bizi değiştirir.
Yolculuğu yaşayıp ona dikkat edersek,
ancak o zaman gelişebiliriz.
Kendimize gösterdiğimiz özendir bu dikkat,
değişirken diğerlerini tatmin edecek,
eğlendirecek herhangi bir şeye değil,
kendimize dönüşmemizi sağlar.''
Akilah / Fi
Robert Kennedy nükleer brifing dinledikten sonra Dean Rusk'a "ve biz de kendimize insan ırkı diyoruz." demiştir.
