Yoğun bir şekilde yeni takipçi arkadaşlar geliyor şimdiden ön duyuru yapalım bu profil ŞERİATÇI,siyonist düşünce DÜŞMANI, SÜNNİ VE DUYGUSALDIR. ÇOĞU ZAMAN KENDİMLE KONUŞMALARIM BURAYA YANSIMAKTADIR
“Sahteliğin ve samimiyetsizliğin tavan yaptığı şu dönemde, ben sakinliğimi ve sadeliğimi seviyorum. Gizemli olmaktan, kendimle baş başa kalmaktan ve mümkün olduğu kadar insanlardan uzak yaşamaktan hoşlanıyorum. Sadece kendimle ilgileniyorum. Ne kimseyle bir sorunum var ne de odaklandığım bir insan. Çünkü bunca hal bilmez arasında kendi halinde olmamın ruha şifa olduğunu biliyorum. Biraz yalnızlığın, biraz mesafenin ve hayatımdaki az insanın huzurun ta kendisi olduğuna inanıyorum.”
Bir yolunu bulup kendimle konuşuyorum. Dertleşiyorum bir bakıma. Varsın deli desinler, benim açımdan bir önemi yok.
Kendimle ilgili net bir fikrim yok; hatta, fikir sahibi olmama fikrinden bile yoksunum.
Tenhalığı seviyorum. Sık görüşülmeyen ama bağı da koparılmayan dostlukları. Sakin mekanları, az rastlanılmayı, kendimle kalmayı, kendimi saklamayı ve de sınırlarımı...
Tezer Özlü
Bende bir tevazu hastalığı varmış bir aydınlanma yaşadım. Ama atalarımızın hakkını vermek lazım ki fazla tevazunun sonu da vasat insandan akıl dinlemeye çıkıyor.
Bunun üniversitede ortaya çıktığını düşünüyorum. İnsan belli bir standartın üstünde yetiştirilince ve başka türlüsünü bilmeyince dışlanabiliyor. Özellikle maddi durumu iyi olan kişiler
19.04.2024
Kendime, sadece oldugum kişi olarak, içimden gelenleri döküyorum. Belki de paylaştığım bu duygular, başka bir yüreğe dokunabilir, bilmiyorum.
Ama hissettiklerimi dile getirmek, ruhumu bir nebze rahatlatıyor.
Herkesin iyi olmasını istiyorum. Kimsenin üzülmesini istemem, çünkü bu benim tercihim. Onların yüzünde görmek istediğim, sadece mutluluk ışıltıları. Kendim üzgün veya kırgin değilim, sadece yorgun hissediyorum. Hayatın bana sunduğu bazı hayallerin parçalandığını hissediyorum.
Bu yükü taşımak için gücü bulamıyorum bazen. Kendimle savaşmak istemiyorum artık. İnsanların acılarını kendi yüreğimde bu denli hissetmek istemiyorum. Keşke kendimi feda edebilseydim ve arkamdaki insanlara mutluluk bırakabilseydim. Ama sanırım Tanrı, benim kendimi kurban etmemi bile kabul etmeyecek.
Herkesin mutlu olmasını diliyorum. Ve kimseye yük olmadan, hayal kırıklığı olmadan yaşamalarını arzuluyorum. Belki bu şekilde, bu vedanın bir anlamı olabilir. Ölümümün anlamını anlamalarini bile istiyorum. Anlayamaycak kadar iyi olsun herkes. Kimsenin sırtına yük gözüne yas olmadan yol alsinlar.
Kırgın degil, kendinden emin gidiyorum, 10 gun bile dayanamadim heyecandan olucektim:))
Hic var olmamayi dilerdim
Beni affetmeyin affederseniz çabuk unutursunuz:)…
Kendine her gün bir soru sor
Yeni bir alışkanlığa başlamak istiyorum:
Kendime -her gün- kendimle ilgili farklı sorular sorma alışkanlığı... Kendime her gün bir soru soracağım. Cevabını ise özel bir defterde tutacağım.
Bu alışkanlığın kendime ve hayatıma birçok faydası olacağına inanıyorum. Aklıma gelenlerin bazıları şöyle:
-Yazma alışkanlığı kazanmak
-Yazarlığımı geliştirmek
-Kendimi daha iyi tanımak
-Kendimi daha iyi ifade etmek
-Farklı fikirler üretmek
Vs vs.
Bu defter fikir ve düşünce dünyamın bir özeti olacak. İleride bu deftere dönüp bakınca neler yaşamışım, o dönemlerde düşüncelerim nelermiş, geleceğe dair ne umutlarım, ne hayallerim, ne beklentilerim varmış da ne elde etmişim bunu göreceğim. Geleceğe yönelik kıymetli bir ürün ortaya koymak istiyorum. Dönüp geçmişe baktığımda elimde bir şeyler olsun, ben yaşamışım, ben düşünmüşüm, ben varmışım yahu diyeceğim bir şeyler...Bu dünyadan bir ben geçtim bak bu da tapusu dercesine yapmak istiyorum bunu. Kendime kendimi ispatlamak gibi bir şey. Kendi üzerimde bir sosyal deney yapıyorum da diyebiliriz :)
Burada da kendime sorduğum ve beğendiğim bazı soruları paylaşmak istiyorum. Her soruyu değil ve her zaman da değil, gerçekten paylaşmak istediklerimi ve sizin de kendinize sormanızı istediklerimi paylaşacağım -kaliteli olanları diyelim-.
Tamam ilk soru ile başlayalım:
"Kendin" olmanın en zor yanı nedir?
“Kendimle hesaplaşmak istiyorum.”
"Çok konuşuyorum kendimle bugünlerde. Ne yapayım ? Başkalarının sohbetinden hoşlanmaz oldum."
Ancak Tanrı'nın var olduğunu ve beni dinlediğini düşündüğüm zaman mutlu oluyorum; ama başka hiçbir anlamı yokken, bu kadarı yaşamayı sürdürmek için yeterli değil. Mutluymuşum gibi yapıyorum; beni sevenleri, bana önem verenleri üzmemek için mutsuzluğumu gizliyorum. Geçenlerde intihar etmeyi bile düşündüm. Geceleri, yatmadan önce, kendimle uzun uzun konuşuyorum, intihar düşüncesi kafamdan çıkıp gitsin, diye dua ediyorum; canıma kıyarsam, nankörlük etmiş, bir kaçışa sığınmış, dünyaya hüzün ve acı saçmış olurum. Sabahları buraya gelip Azize Thérése'le konuşuyor, geceleri konuştuğum şeytanlardan beni kurtarmasını istiyorum. Bugüne kadar işe yaradı, ama gittikçe zayıf düşüyorum. Uzun süredir reddettiğim bir görevim olduğunu biliyorum, ama artık kabul etmeliyim. Görevim...
Sayfa 46Kitabı okuyor
"...başkalarını kendine göre değerlendirmenin ne kadar budalaca bir şey olduğunu gün geçtikçe daha iyi anlıyorum. O kadar çok kendimle uğraşıyorum, yüreğimde öyle fırtınalar esiyor ki, diğer insanları kendi hallerinde bırakmayı yeğliyorum; keşke beni de kendi halime bırakabilseler."
Kırılmadık parçası kalmayanın, kırgın olması da doğasındandır her halde.
Aktif olamadığım için akışa bakamayabilirim. Kimse üzerine alınmasın. Özel nedenlerden hesabı dondurma kararı aldım. Merak eden, soran, bir şekilde bana ulaşan arkadaşlarım, sevdiklerim vardı. Kimseyi üzmek istemediğim için hesabı geri açtım. Bazen gelir bir kaç alıntı, okuma kaydı, ileti paylaşırım. Bazen kendimle başbaşa kalırım.
Anlayışınız için teşekkür ederim.
Kitabsever
"Avlulu bir evin rüzgara açılan kapısı, kapının ardındaki toz ve duman gibi önce savruldum sonra biriktim buraya. Kendimle karşılaşacağımı ummuştum. Oysa dönüşü imkansız çıkmaz bir sokakta gibiydim artık. Ne ilerleyebilir ne de geri dönebilirdim. Üstelik kapının da açılacağı yok. Geriye dönsem; annem olur çocukluğum. Adım atsam; ancak susacağım yere varırım."
Sayfa 67Kitabı okuyor
