İki günde bir:
İyiyim, diyorum.
İyisin çünkü bunun başka insanlar için ne anlama geldiğini unutmuşsun, diyor.
ilk defa böyle âşık olmuştum, geçecek derlerdi de inanmazdım. GEÇMİŞ! BEN DE GEÇMİŞİM! şimdi iyiyim; kendimle yalnızlığımın eşliğinde.
Kendimle baş başayken iyiyim ben.Bir seferinde, yanında sıkılmadığım tek insanım galiba, diye düşünmüştüm.Hatta kendimle yaptığım konuşmalarda tek bir yanlış anlaşılmanın bile olmadığını fark edip rahatlamış ve bunu anladığım için mest olmuştum.
İyiyim sanırım. Evet, evet, daha iyiyim. Hayat gözüme çok berbat görünmüyor bu aralar. Hani sıkıntın olmuyor mu dersen, oluyor. İnsanlarla, yaşamla, kendimle başım belaya giriyor bazen.
Herşey dönüyor ve kendi etrafındaki tüm masumiyeti yok ediyor. cehennemi sevmekten başka elimde insanca kalan ne var ki... cehennemi ruhu hala üşüyenler için istiyorum.
kendi kötülüğümü istiyorum, son bir defa ara istiyorum..!
yine aramamışsın beni.
biraz daha geç kal ki, bir şey daha bulayım...
bir gerçek daha.
hayatımdaki o işaret kayıp gidiyor gökten; gündüze karşıysa yapayalnızım.
parlak bir hediye paketine sığdı kalbim.
Yanlış bu sözcükler, yanlış. Çok ağladım, çok erkek oldum çok da kadın.
Kimseyle kendimle bile yaşayamazdım. Hep yarım kaldım hep!
Belki ameliyat ettirirsin; gitsin diye yüzümün diğer yarısı da.
nerem varsa insan kalan... işte orası acıtıyor.
Başını derenin kenarına koy. Atını yıldızlara bağla.
Dinle ama korkma, çünkü vitamin aldım, iyiyim.
Ama; ya bu soluk sonsa, ağlıyorum fren seslerinin ardından gelen hıza, kaderimin oyuncağı oldum, övüncü oldum sessiz uzlaşmacıların, övüncü oldum tüm yaşayamamışların, bir kurbanın onurunu diktiler yakama.
Şimdi herşey hazır. Bir tek eksiğim var kırmızı
bir türlü tamamlanamayan tamamlandıkca eksik kalan kırmızı..
Pirinç işlemeli bir aynada kırıldı yüzümün diğer yarısı. Herkes uyuyordu. Yüzümün yarısı benim, yüzümün yarısıyla hep yarım öyküler anlatırım.
“ Başkalarının beyinlerinin hem zekadan hem de şanstan sorumlu olup olmadığını bilmek isterdim. Benim beynim şansa yetiyor, hayata yetmiyor. Her halükarda, benim hayatıma yetmiyor. Her ne kadar Paul şansın bu olmadığını söylese de durumu kabullendim. İki günde bir:
İyiyim diyorum. “