Bu günden geçmişe elveda
İlkim iyikim....
İyi ki varsın her şeye rağmen iyi ki girdin hayatıma son kez içimde kalan her şeyi anlatacağım artık senden geriye içimde bir şey kalmasın diye...
Sen anlasanda anlamasanda ben anlatacağım. Bir ömür yanında olmadığım için üzgünüm zaten istemezsin ama yinede seni bu hale getirdiğim için üzgünüm ama ben de bittim bunu bil isterim,
İnsanlık
Mayıs Ayı Hikaye Etkinliği
(Kaç nolu resim olduğunu ön yargıya kapılmadan okumanız için en sona bıraktım.)
(Mümkünse şu müzik eşliğinde okuyun.
youtu.be/A3CK21RhynY )
NEREDEN BİLECEKSİNİZ!
(Şubat Ayı Öykü Etkinliği)
Taş çatlasın otuz beş yaşındayımdır. Camekandan öyle gözüküyor. Erken yıpranmış bir genç veya kendine iyi bakmış bir orta yaşlı olma ihtimalim de var. Yakışıklı değilim. İnsanın kendisine çirkin demesi öyle kolay değil de işte karanlığım biraz çirkinim. Bir şiirdendi sanki bu. Şiir falan hatırlıyorum.
Yıldız Tilbe
Geçen gün kimi gördüm biliyor musunuz? "AMA EVLİSİN" şarkısını yazdığım kişiyi. Onu düşündüğümde ay yerini değiştirirdi, yıldızlar yerinden kopup hızla yeryüzüne düşerken asılı kalırdı yakın gökyüzünde. Çiçekler konuşur beni teselli ederdi, gözyaşlarımı silerdi yalnızlık. İçimin yangınına su yetmezdi, söz geçmezdi arzularıma, ne tuhaf şu aşk. Anılarıma gittim, döndüm. İçimde kendime karşı acımayla karışık bir şefkat hissettim. ‘yazık sana’ dedim bana ve tebrik ettim kendimi; ondan vazgeçtiğim için, güçlü hissettim, iyi yaptığımı anladım. Ondan sonra hiç aşık olmadım. Hislerim beğeniyi geçmedi. Boşanmış, özgürmüş, yapayalnızmış, üzüldüm onun adına. Hislerim değişmiş. Ona olan aşkımın yerinde yeller bile esmiyor. Ay yerinde, yıldızlar da öyle. Çiçekler suskun, içimin yangını küllükten çıkmış, arzularım yok. Eski bir komşuyu gördüm sanki, taşınmış gitmiş kalbimden. Zaman gerçek bir ilaç, iz bırakmıyor nerdeyse. Hem de bedava… İlk defa böyle aşık olmuştum, geçecek derlerdi de inanmazdım, geçmiş. Ben de geçmişim. Şimdi iyiyim, kendimle yalnızlığımın eşliğinde. İşte böyle…
Ben kendimle iyiyim...
***
Sayfa 50Kitabı okudu
•••
Huyumu aldım. Kendimle ilişkimdeki en büyük eşiğe ayağım takıldı ama iyiyim..
.
.
Ben iyiyim. Belkide değilim.
Çok istedim değiştirmek, zamanla ben değiştim. Çok hayal kurdum çok vazgeçtim. En çok kendimle mücadele ettim.
Şimdi mi? Bilmiyorum.
Kendi kafamın içinde değilken iyiyim , gülüyorum . Ama kendimle baş başayken berbat bir haldeyim ...
Kendi aklımla baş başa kalmaktan çok korkuyorum .
Chester Bennington
- Nasılsın
+ İyiyim*
* iyi değilim yorgunum, ruhum yorgun bedenim yorgun, çocukluğum yorgun, kalbim yorgun, hayattan yoruldum, her şeyden herkesten...
Bir savaşın içinde kendimle savaşıyorum ben beni kaybettim..
"Kendi kafamın içinde değilken iyiyim, gülüyorum. Ama kendimle baş başayken berbat haldeyim... Kendi aklımla baş başa kalmaktan çok korkuyorum."
~Chester Bennington
Bana dokunmayın, ben kendimle iyiyim. Ve sonra aklıma Shakespeare’in şu düşüncesini getirdim:
“Ben hep mutluyum biliyor musun? Çünkü hiç kimseden bir şey beklemiyorum. Beklenti her zaman zarar verir. Hayat kısa, bu yüzden hayatını sev ve mutlu ol. Gülümsemeyi sakın bırakma. Kendin için yaşa ve konuşmadan önce dinle. Yazmadan önce düşün, harcamadan önce kazan. Dua etmeden önce inan, vazgeçmeden önce dene. Nefret etmeden önce sev, ölmeden önce yaşa.”
Ben kendi kendimin çınarıyım.
Ben iyiyim diye yalan söyledim, ama kimse anlamadı.
Anlamazlar tabi;
Susuyorsun, "neden sustun, ne oldu şimdi, bir şey mi yaptık?" diyorlar.
İçinde bir sorun vardır kimseye anlatamadığın belki de anlatacak kadar kimseye güvenemediğin, "neden suratın asık, anlat bize mi güvenmiyorsun?" diyorlar.
Evet size güvenmiyorum. Yapmacık tavırlarınıza, dostmuş gibi oynadığınız rollere güvenmiyorum sayenizde güvenecek kimsem kalmadı. Ben yalnızım kendimle arkadaşım, kendimle sırdaşım inanın bu sizin sahteliğinizden çok daha iyi.
İçimde bir sıkıntı olduğunda kağıtlara yazıyorum sonra yakıyorum ne o başkasına söylüyor ne de ben güvensizlikten yarım yamalak anlatıyorum.
"Sadece kendim olmayı, kendime odaklanmayı, sadece kendim için üzülmeyi istiyorum... Hayallerimden vazgeçmemek, sevgimi, mutluluğumu kaybetmemek istiyorum. Canım yanıyor, kendi dünyamı göremediğim, kendimi sevemediğim, kendime değer veremediğim için... İstediğim şeyleri gerçekleştirmek için çalışacağım bundan sonra sadece. Birazcık gayret göstermek istiyorum ama yalnız olduğumu düşünüp üzülüyorum. Ama biliyorum ki ben yalnızken daha iyiyim, kendimle kalmak dünyanın en iyi şeyi ama bunu kabullenemiyorum. Beynimin içinde ki sesleri kabullenemiyorum o kadar zor geliyor ki onları kabullenmek bana... Öyle işte doldum taşıyorum yine."