Acının ve sevginin barındığı her yürek
Şiire biçilmiş bir kaftandır.
Yüreğindeki toprağı biraz eşeleyerek
İçine şiirden çiçekler ek.
Sırtındaki yükü kelimelere yasladığında
Sırra ereceksin, içindeki aynada
Kelimeler şifadır, Lokman Hekim olana
Şimdi kalk ve yaz
Dermanı kendinde ara...
insan hakikati ararken bir gücü, bir yargılama gücünü kendinde hıfzettiği zannına kapılmamalı. Herkes kendi kaybettiğini kendi arasın. Bu arayışta diğerleri sadece arayanın neyi kaybettiğini hatırlatabilirler. Bunu nimet bilmeli. Senin noksanını tasvir edenler, senden birşey gasbetmiş olmaz. Neyi kaybettiysen onu sen kendin ara."
İnsanlar, doğa yasaları gereğince,genellikle iki sınıfa ayrılırlar: aşağı sınıf (sıradan insanlar) dediğimiz insanlar ki,biricik görevleri,kendileri gibi birtakım yaratıkların çoğalmasına yarayacak materyal görevi görmekten ibarettir.Bir de,kendi çevrelerinde yeni bir söz söylemek yetenek ve ustalığını kendinde gören insanlar sınıfı.Tabi bu arada bir yığın da ara bölümler vardır .Ama,bu iki sınıfın ayırt edici çizgileri oldukça keskindir.Birinci bölüm yani kendileri gibi yaratıkların çoğalmasına materyal görevini görenler, yaradılışları gereğince tutucu insanlardır.Uysal bir yaşayış sürerler,boyun eğerek yaşamayı isterler...Bence bu çeşit insanlar söz dinler ve uysal olmak zorundadırlar, çünkü bu onların görevidir.Onlar,böyle bir yaşamada gururlarını incitecek hiçbir şey görmezler,ikinci sınıfa gelince,bunlar boyuna kanun sınırlarını aşarlar,yeteneklerine göre yıkıcıdırlar ya da buna yatkındırlar.Bu sınıf insanların suçları pek doğal olarak nispi ve çok çeşitlidir.Büyük bir çoğunlukla ve pek çeşitli sözlerle, bugünün daha iyi şeyler adına yıkılmasını isterler....Birinciler dünyayı korurlar ve onu sayıca çoğaltırlar ikinciler ise dünyayı hareket ettirirler ve onu bir hedefe doğru götürürler...
"Ona dedim ki: 'Kızım, eğer değerli bir insanla karşılaşırsan, ona benzemeye çalış; sıradan bir insanla karşılaşırsan, onun hatalarını kendinde ara.' Anladı."
"Ben anlamadım..."