Kafka
Kalemini, kendine has tarzını sevdiğim bir yazar. Her okuduğum kitabını sevdim şimdiye kadar ama bu kitap bende bir hayal kırıklığı oluşturdu. Sebebine gelirsek, Aforizmalar benim buradaki alıntılardan ötürü ilgimi ceken bir kitapti, böyle güzel alıntılar okuduysam kitap kim bilir daha neler barındırıyordur diyerek bir sevinçle başladım ki sormayın ama ne yazık ki sevincim kursağımda kaldı. Beğendiğim yaklaşık on kadar alıntı kitapta asla geçmiyor. Franz Kafka'ya atfedilen sahte alıntıları görünce, bir daha okumadığım kitaptan asla alıntı paylasmamaya karar verdim. Aynı duruma başka okurların da düşmesini istemiyorum çünkü.
Kitaba gelirsek, kitap Franz Kafka'nin derlenen sözlerinden oluşuyor. Her bir sayfada kısa kısa sözler mevcut ve bu sözler insanı hem düşündürüyor, hem de insan kendini bulabiliyor satırlarda. Hayata, ölüme karşı ve bir çok konuda Kafka'nin düşünceleriyle ve bakış açısıyla ilerliyoruz. Her cümlesinde küçük öğütler barındıran bu eserin sahibini çok erken kaybettik. Daha çok yazsaydi daha çok okusaydik diyerek yorumumu bitiriyorum. Bir kaç gerçek alıntıyla keyifli okumalar dilerim
Tüm insani hatalar sabırsızlıktan, amaçla ilgili olanın zamansız kesintiye uğratılmasından ve sözde sorunun söz de bir çitle çevrilmesinden doğar. Syf: 2
•
Kimseyi aldatmamalı, kazandığı zaferden dolayı dünyayı bile. Syf:54
•
Kendini insanlığa bakarak sına. Şüphe edeni şüpheye, inananı inanca götürür bu. Syf:74
•
Dünyanın acılarından uzak tutabilirsin kendini, bu sana kalmış olup doğana uyar, ama tam olarak bu uzak duruş belki kaçınabileceğin yegane acıdır. Syf: 103