Prens Aldrik, "Ne dedin sen?" diye hırladı.
Benzer şekilde alaycı bir hırlamayla, "Siz, prensim," dedi. "Bencil, egoist, kendini beğenmiş, dar görüşlü, kibirli, kendinden başka kimseye değer vermeyen," sinir- lerinin artık tepesine çıktığını hissediyordu, "şımarık bir şerefsizsiniz!" diye bağırdı.
İkinci gezegende kendini beğenmiş bir adam yaşıyordu. "Ah işte, bir hayranım geliyor!" diye sevinçle haykırdı küçük prensi uzaktan görünce.
“Yaşamda sevgiye gerek duyanlar, sağlıklılar, kendine güvenenler, gururlular, neşeliler, yaşamın zevkini çıkaranlar değildi. Onların buna ihtiyacı yoktu. Onlar sevgiyi yalnızca kendilerine sunulması gerekli bir şey olarak niteliyor, kayıtsız, kendini beğenmiş bir tavır takınıyorlardı. Sevgi onlar için yalnızca bir olgu, saçtaki bir toka, koldaki bir bilezik gibi başkaları tarafından sunulan bir armağandı; asla yaşamın anlamı ve ulaşılabilecek en yüce mutluluk değil! Kaderin sillesini yemişlere, sakatlara, engellilere, toplumun dışladıklarına, aşağıladıklarına, çirkinlere, yokluk çekenlere, umudu kırılmışlara gerçekten de sevgiyle ulaşılıp yardımcı olunabilirdi. Onlara yaşamını adayan, yaşamın onlardan esirgediğini onlara bağışlamış oluyordu. Yalnızca onlar olması gerektiği gibi sevmeyi ve sevilmeyi biliyorlardı: alçakgönüllülükle ve minnettarlıkla!”
Sayfa 444 - Can Yayın EviKitabı okudu
İnsan aynı insandı, dün de bugün de; kıskanç, gözü dönmüş, cimri, ikiyüzlü, fesat, mağrur, kendini beğenmiş ve düşman.
Sayfa 51 - İthakiKitabı okudu
Ne Aşkı Lan!Aşk hakkedenle olur.Kendini beğenmiş bozuntulara vereceğin değer kendini eksiltir.Yoksa insanların saçma davranışları arasında kendimizi kaybederiz.
Bu acılar hedeflerimize olan bağlılığımızı kıran şeyler yoksa şeytan bizleri nasıl engelleyebilir?
Pes etmek mi?Daha yolun başındayız...
🌙
