KENDİNİ BİLDİ BİLELİ KABUĞUNU ARAYANLARA...
Bu cümleyle başlıyor kitabına Melisa Kesmez. Sadece bir cümleyle kalbimde dürtülmeyi bekleyen tüm duyguları uyandırıyor. Bazı yazarlar sayfalarca yazsa da size çok şey anlatamaz; kalbinize dokunamaz. Bazıları ise işte böyle bir cümleyle sizi sarsar. En son 6 yıl önce okumuştum Melisa Kesmez'i.
Nohut Oda
“Yaşamın ilk çabası kabuk oluşturmaktadır”, yazar Bachelard’ın bu sözüyle kapıyı aralıyor. Ardından öykülere giriş yapmadan yarasına ışık tutarcasına bir cümleyle “Kendini bildi bileli kabuğunu arayanlara…” sözüyle kurmacanın aslında o kadar da basite alınmayacak yücelikte olduğunu ve bizi bir arada tutacak bir bağ ile baş başa bırakıyor. Evde olmak* sızısıyla eve varmak arasında gelgitlerin yaşanmışların açıkça ifade edildiği ince hislere
Hepsi birbirinden güzel, neşe ve kederin, tatlı gülüş ve incecik sızıların bir nakış gibi işlendiği beş öyküden oluşan bu kitabı çok, çok, çokkkk beğendim, bol bol altını çizecek cümle okudum....
Helal olsun sana