Kendini bildi bileli kabuğunu arayanlara ve kardeşine ithaf etmiş bu kitabı Melisa Kesmez.
Öyle iyi yapmış ki...
108 sayfalık, toplamda birbirinden farklı, birbirinden güzel, samimi, gerçek ve ince sızıları barındıran cümlelerle bezenmiş beş tane öykü olan bir kitap. Benim gibi kısa hikayelere karşı "olmasa da olur" gibi bir düşünceye sahip çoğu kişinin ilk önce bu duvarlarını yıkıp geçeceğini düşünüyorum.
Dili sizi yormayacak kadar sade ve akıcı olmasına karşın, bazı anlarda yüreğinizi yaşanmışlıklar ile yaşanamamışlıklarla doldurabilecek kadar yoğun. En azından ben öyle olduğunu düşünüyorum. Dürüst olmak gerekirse büyük beklentilerle başladım Nohut Oda'ya ve beni gerçekten de çok mutlu ettiğini söyleyebilirim. Ayrıca bu kitabı hem gönülbağım, hem başucu kitabım yaptığını söylemekten de ayrı bir mutluluk duyuyorum. Söylenecek çok şey var belki ama birçok kelimemi kitabın sayfalarına gömdüm. Kıyıda köşede kalanlarla da bu büyüyü bozmak istemiyorum o yüzden... Herkese tavsiye ederim.
Ayrıca belirtmeden de geçmeyeyim, Nohut Oda, Melisa Kesmez'le tanışma kitabım oldu. Öneriye dayanarak satın almıştım ve şimdi iyi ki tanışmışım diyorum. Bundan sonraki Melisa Kesmez serüvenim Bazen Bahar ile devam edecek.
“Kendini bildi bileli kabuğunu arayanlara...”
Sayfa 9 - SelKitabı okudu
Kendini bildi bileli kabugunu arayanlara...
Merhaba sevgili dostlar ,
Bir akşamda bir solukta nefis bir kitap okudum ..
Melisa Kesmezi ''Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz '' kitabı ile tanımıştım belki zamanı değildi çok samimi olamamıştık kendisi ile ama nefrette etmemiştik birbirimizden.
Bir yazarı tek bir kitapla yada satırla yargılayanlardan değildim ,elbette bazen bazı şeyler
"Kendini bildi bileli kabuğunu arayanlara" demiş yazar kitaba başlamadan evvel. Son kelimesini de okuduktan sonra daha iyi anlıyorsunuz ne demek istediğini. Eğer siz de bir dönem dahi olsa kabuğunuzu aradıysanız, işte o zaman Nohut Oda'nın satırları arasında hüzünlü bir yolculuğa çıkmanız mümkün.
Yazarın okuduğum ilk kitabı. Öykü türünde de sanırım öyle.
Ben çok beğendim Nohut Oda'yı. İçinde beş adet öykü var ve bitirdikten sonra epey düşündüm acaba en çok hangisi hoşuma gitti diye; yok bulamıyorum. Yani ilk öykü çok güzel bir başlangıçtı benim için. Devamı o şekilde geldi ve kitap boyunca hüzünlensem de gözlerim dolmadı, o yaş hiç akmadı diye seviniyordum. Erken konuşmuşum, son öykü olan Kız Kardeşim Handan beni bir miktar dağıttı arkadaşlar. Gözleriniz doluyor ve evet belki birkaç damla yaş da süzülebilir ama kahrolmuyorsunuz, eski günlerden bahsederken tatlı bir hüzünlenme gelir ya işte öyle hissediyorsunuz.
Yazarın çok basit olayları bile metaforlar eşliğinde ve hiç sıkmadan betimleyerek anlatmasını da çok sevdim. Altını çizdiğim ne kadar yer varsa hepsini alıntı olarak paylaştım zaten. İlk kitap alışverişimde yazarın diğer iki kitabını da alacağım, Nohut Oda hediyeydi çünkü. Çok güzel bir liman oldu bana. Tavsiye ederim.
65 öğeden 61 ile 65 arasındakiler gösteriliyor.
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2025 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.43.2