Hayatın nefeslenebilmesi gerekir: nefes almak, memnuniyet duymak, nefes vermek, memnuniyetsiz olmak, sonra tekrar baştan. Fazla memnuniyet, heyecanlı, yaratıcı ve üretken bir hayatın önünde engel olabilir. Zaten er veya geç yine bir memnuniyetsizlik hasıl olur, bu da iyidir. Bu zıt haller arasında salınırken, insanın kendini dert edişi, buna el veren her düzlemde gelişme fırsatı bulacaktır: Bedenen, ruhen ve zihnen.