Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
çok samimi içten, yaşanmışlıkların samimiyetin kaynağı olduğu güzel bir rehber. evet okullarda muhakkak her sene bila istisna okutulsa sezadır. insan ruh ve cisim denen iki ayrı kanadın bir arada olduğu özel bir kuş türü! fiziki, zihni ve ruhi cimnastiklerini yerine getirmediği zaman sadece kanat çırpan bir kuş gibidir, uçamaz, deve kuşu gibi
Gece Yarısı Kütüphanesi
"Yapmadıklarımıza değil yapmak istediklerimize odaklanmalıyız." (s.56)
Doğru kararlar, doğru insanlar, doğru zaman... Sahip olduğumuz zamanı en doğru şekilde, verdiğimiz kararlar doğrultusunda yönetmeliyiz. Bize sunulan iki seçenek arasında seçim yaparken şunu düşünmeliyiz:" Peki ya, diğer seçenekte daha mı mutlu olurdum?" Karar vermeden önce bu sorunun cevabını kendimize vermeliyiz.
"Çünkü hayat yalnızca yaptıklarımızdan değil, yapmadıklarımızdan da oluşur. Ve yaşadığımız her an... bir çeşit dönemeçtir." (s.109)
Nora Seed de böyle işte... Çok pişman bir karakter. Son dakikalarda vazgeçtiği şeylerden mahrum kalmış, pişman olmuş biri. Kendini yalnız hissettiğinden dolayı ölmeyi ister ve kendini Gece Yarısı Kütüphanesi'nde bulunca yaşamadığı hayatı yaşama şansı buluyor. İki seçenekten birini daha önce yaşadıysa, şimdi diğerini yaşama şansını elde ediyor.
Bize verilen bir hayat var. Bunun her dakikasını pişmanlıklarla yaşamak mı daha anlamlı yoksa her saniyesinden mutluluk duyarak mı..? Sana verilen her dakikayı değerlendir. İkilemde kalıp zaman kaybetme. Hayatın gerçeklerini gör ve anı yaşa...
Okuma sürecinde anlatım konusunda mükemmel olmasa da, verdiği mesaj bakımından kitabı beğendim. Kitapta da dediği gibi:" Pişmanlıklarını telafi etme şansın olsaydı, bazı konularda farklı davranır mıydın?"
Okumanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar dilerim.
Renklerin mahkemesi
Bu kitap beni gerçekten bazı şeylerle tekrar ve tekrar yüzleştirdi. Adaleti, cesareti, doğru sözlülüğü, kararlılığı, sabrı her şeyi bir arada gördüm. İyi ki okumuşum defalarca kere de okumak istiyorum.
Kitaba ilk başladığımda dilini cok beğenmiştim, yazar kahramanın aklından geçen her şeyi tane tane anlatmıştı. Dönüp tekrar okumama gerek kalmadı
Aşkım da değişebilir, gerçeklerim de...
Başlıkta bir mısrasını yazdığım, Turgut Uyar'ın bu mükemmel şiiri, tam da bu kitaba uygun.
Aşkı uğruna aç kalan , uykusuz kalan , kendini yazmaya adayan bir adamin ; aşkından da ,hayatından da nasıl vazgeçtiğini okuyoruz.
En çok okunanlar listesinde hep üstlerde olan bu kitap ,bende büyük merak uyandırmasına rağmen , beğenmeme korkusu ile okumaya çok korkuyordum. Ama her cümlesi , her duygusu , her sayfası ile mükemmeldi .
Gönderdiği her yazıda , kendim yaşıyormuşcasına, 'hadi bu defa kabul edilsin' derken buldum kendimi. Olayları içindeymiş gibi yaşadım ki;iyi bir kitaptan da beklenen budur.
Uzun olmasına rağmen gereksiz hiç bir ayrıntı yoktu. Şaşırtıcı bir sonla biterek de , tadı damağımda kalan bir kitap oldu.
Kendine inan. Hiç kimse inanmasa bile sen inan. Yapabileceklerinin farkına var. Herkesle aynı fikri savunma gibi bir mecburiyetin olmadığını gör. Asla vazgeçme .
Seni hiç unutmayacağım Martin Eden. İyi ki tanıştık .
Kitabın sayfa sayısının azlığına asla aldanmayın. Uzun zamandır, okurken bu kadar yalın bir dil ve bir o kadar da yoğun bir anlatıma maruz kaldığımı hatırlamıyorum.
Marcus Aurelius. Büyük Roma İmparatoru. Bize bu hayatın devamlı bir değişim içinde olduğunu, her şeyin yitip giden zaman içinde kaybolduğunu, kendini arayan insanın aslında bir bütünün parçası olduğunu ve kendisini var eden şeye dönüşeceğini, içimizdeki yaratıcı illeye kulak vermemiz gerektiğini öğretiyor.
Bazen sinirleniyor o da herkes gibi, etrafındaki insanlara bakıp;
"İnsan kendine bile güçbela katlanırken, bunların en iyisine bile nasıl katlansın?" (s. 45) diye isyan ediyor. Ama sonra yine kendi kendini uyarıyor;
"Kendine gel, ayıl, uykudan uyan ve seni rahatsız eden şeylerin rüya olduğunun farkına var, yeniden uyanıksın, her şeyi önceki gibi gör artık." (s. 59).
Benimsediğin bu sonsuz hoşgörüyü ve hayata karşı olan eşsiz farkındalığını ucundan da olsa yakalabilmemiz umuduyla.
"Lucilla, Verus'u gömdü, sonra Lucilla gömüldü. Secunda, Maximus'u gömdü, sonra Secunda gömüldü. Epitynchanus, Diotimos'u gömdü, sonra Epitynchanus gömüldü. Antoninous, Faustina'yı gömdü, sonra Antoninous gömüldü. Hep aynı." (s. 81)
Fakat insanlar Aurelius'u gömmedi. Onu tanrılaştırdılar. Sen, ben, o, biz... Bizlerse gömüleceğiz diğer sıradan insanlar gibi...
THE HOST/GÖÇEBE KİTAP YORUMU
Yıllar önce, defalarca okuduğum ve ezberlediğim(şakasız) bir kitap incelemesiyle geldim. Stephanie Meyer’in en sevdiğim kitabı açık ara budur. Kurgusu o kadar güzel yapılmıştı ki ilk çıktığı zamanlar ciddi anlamda rakipsizdi benim gözümde. Kitabın eksiklikleri var mı, elbette var ama bir kitaptaki en önemli şeylerden biri okuyucuyu içine almasıdır
