nietzche, sokaktan geçerken devrilip çukura düşmüş bir araba gördü; arabacı atın durumuna ve sakat kalması ihtimaline hiç aldırmadan her ne pahasına olursa olsun, atı kaldırmaya ve yola çıkarmaya çalışıyor ve bunun için de atı acımasızca kamçılıyordu; kamçı darbelerini yedikçe doğrulmaya çalışan at, ağır yükün baskısıyla tekrar çukura düşüyordu.
Sayfa 150 - fecr yayınevi
gözü size ilişen herkes, size nasihat etmeye kalkışıyor. nitekim siz de bundan sonra başkalarına nasihat edecek, öğüt vereceksiniz. fakat şunu bilin ki bir kimsenin gelip size nasihat etmesinden ızdırap duyduğunuz kadar insanlar da sizin onlara nasihat etmenizden ızdırap duyarlar. başkalarına nasihat etmek yerine onları bilgilendirin, bilgiyle donatın, onlar kendi yollarını bulacaklardır.
Sayfa 156 - fecr yayınevi
insan, tabiatın içinde bulunan, ama tabiattan daha üstün değerlere sahip olan bir varlıktır. bu değerler bir taraftan insanın tabiatta yalnız olmasına, garip ve sürgün olmasına yol açarken, diğer taraftan onu tabiatta garip, gurbette, sürgün, yalnız maddi tabiatla uyumsuz kılan aynı değerler, insanın tabiata egemen olmasına sebep olmuyor. o halde insan tabiata doğal olmayan hakim bir varlıktır. tersine, doğal olan bütün diğer varlıklara tabiat egemendir. ibrahimi ve islami kültürde var olan özgül ıstılahlara sahip net bir tanımda, ''insan, tanrı'nın halifesidir.'' tanrı'nın tabiattaki bu halifesinin çok büyük bir manası vardır. o kadar manası vardır ki nietzsche'nin kendi nihilizminde söylediği şey, din karşıtı ve tanrı karşıtı olmakla birlikte ibrahimi kültürde insan hakkında algılanan şeye de oldukça yakındır. o şunu söylemek istiyor: ''tanrı tabiatı yarattığı ve tabiat ve tabiatın idaresine iradesini koyduğu zaman, varoluş alemine her gün yeni bir icat ve yeni bir yaratış sundu ve nihayet insanı yarattı. ondan sonra artık yeni yaratış işini bu yeni meydana getirmeye bırakır.'' tabii ki islami ve ibrahimi kültür bu şekilde ifade etmiyor, ama insanın varlık içinde tanrı'nın halifesi olması, tanrı'nın sıfatlarına sahip olmasıdır. bu sıfatlar da hassaten insanın sahip olduğu sıfatlardır, tabiatın değil. tanrı, sıfatlar bakımından zihnimizde üç boyutta ve üç somut karakterde tezhür ediyor.
Sayfa 159
mütemadiyen, gece ve gündüz bütün anlarımızı yaşamak için yemekle değil, yemek için yaşamakla geçiriyoruz.
kendi hakkımızda en küçük düşünme zamanımız bile yok. bu zamanlar her gün bizden daha fazla alınıyor ve biz de sadece tüketmek için çalışması gereken birer varlık haline geliyoruz.
Sayfa 209
tüketim felsefesinin dünyada meydana getirdiği ritmi, her gün yeni tekniklerin yardımına ve insanın gece gündüz çalışmasına rağmen tüketimden dolayı insanın daha az kazanmasına sebep oluyor. her zamankinden daha fazla saatleri, daha yeni tüketimlerin temini için kurban etmek gerekiyor. çünkü tüketim ve tüketim artışı, satıştan pay ve kar elde eden kimselerin elindedir.
onlar dünyada azınlıktırlar, ama afrikalı, asyalı ve bizzat avrupalınıni yani insanın her şeyi tüketmesinden yararlanıyorlar. fakat biz daha çok tüketici oldukça daha fazla ilerlediğimizi zannediyoruz. hayır, hayır, biz satıcının kurbanı olmuşuz. biz bütün zamanlarımızı, onların bize yükledikleri sahte tüketimlerin temini için feda etmişiz.
Sayfa 210
toynbee şöyle diyor:
''gelecekte var olacak, medeniyet, eski medeniyetlerin aksine, deprem, rüzgar, tufan ile, hatta berberilerin, ilkellerin ve vahşilerin saldırılarından dolayı yok olmayacak. çünkü yeni medeniyet, askeri yönden o kadar çok güçlü ki hiçbir vahşi onu yok edemez. ayrıca bu medeniyet, sağlık, bilim ve teknik bakımdan o kadar gelişmiş durumdadır ki hiçbir hastalık ve hiçbir doğal hastalık onu tamamen yıkamaz. bilakis onu bir şey yıkacaktır. o da iç düşmandır. her gün üretim araçları vasıtasıyla yüzlerce sahte, yalancı ve aldatıcı istek meydana geliyor ve bize yükleniyor. her gün bu tüketimler için katlandığımız işimizin ızdırap ve çabalarımızın hedefine ulaşamadığını görüyoruz. hayatımızın bütün anlarını insani imkanlarımızın tamamını bize yükledikleri tüketim kalemleri için vakfetsek yine az gelir elde ediyoruz!''
Sayfa 210