Eylül, gözyaşıdır kirpiklerimde biriken
Zamanlı zamansız eylülüm oluyorsun
Yalnız kırlangıç ormanında duruyorsun
Seni, uzanmış kanatlarda bulamıyorum.
Bu kaçıncı eylüldür konan dal uçlarına
Bu kaçıncı kuşaktan sevgidir unutamadığım
Seni, yorgun körfezlerin kayalarında tanıdım
Günlerden kapıları çok açılmış bir pazardı
Kapıları çok açılmış bir yürek taşıyordum
Şimdi aykırı düzenlerde durmak neyine
Unutalım takvim takvim küçülen yılları
Dikilecek aşk anıtına taş olalım
Yazıtlarda daha bir çoğalsın öykümüz
Tükendiğimiz odalardan sevinç toplayalım.
Bırakalım eylülü, kurusun aynalarda
Evrenin her dakikasına ayrı çağlar yükleyelim
Yayılalım bulutlarımızla bir uçtan bir uca
Kuşları, balıkları, ağaçları tanıyalım
Ömrümüz boyunca.
Aşkımı taşıyamaz atları küçük denizler
Nasıl varayım kırlangıç ormanına.
Kerim Aydın ERDEM