insan ruhu karanlık, vıcık vıcık bir uçurum, dünya yüzünde kesinlikle kullanılmayan bir kuyudur. gerçekten tanısa kimse kendini sevemezdi; ve kendini beğenmişlik denen şey –manevi hayatın kanı canıdır bu– olmasa, hepimiz ruh anemisinden ölür giderdik.