Kendinize şunu demeyi öğrenin; "Allah(cc)'ın içinde bulunduğum şu durum için planladığı her ne ise, kesinlikle benim için o daha iyidir."
Zir-i Dırahtan-ı Zeytun
“Zeytin Ağaçları Altında”, 1994 İran yapımı Abbas Kiyarüstemi filmi. 1990 İran depremi sonrasında, Kuzey İran'da geçmekte. Açık olmak gerekirse film tek kelime ile mükemmeldi filmde Houssein’ in aşkı bana Divan edebiyatındaki aşık sevgili örneğini andırdı. Aşığının peşinden sürekli olarak koşan sevgili ve sevgiliye hiç meyletmeyen aşık. İran yapımı bir çok film izlememe rağmen bu filmi daha önce keşfetmediğime çok üzüldüm kesinlikle izlemeyen herkese tavsiye ederim.
-filmden bir alıntı-
“kalbin taştan mı yapıldı senin”
“Ama yine de bilmek istiyorum kalbin benimle mi değil mi?”
Doğup büyüdüğün o çorak topraklara gelince artık eskisi kadar içini güzel bir heyecanın kaplamaması
düpedüz artık o şehri terk etmen gerektiğinin habercisidir. Yabancı gibi hissetmek terk etmekten daha az kötü değil çünkü. Hislerin bu yönde iken aklının ise "kesinlikle bu topraklarda kalmalıyım, bu çorak coğrafyanın insanını her anlamda geliştirmeliyim ve yardımcı olmalıyım" demesi ise bir uçurumdan boşluğa atlamak gibi bir şey. Yere çakılmadan o sonsuz boşlukta süzülüyorsun... Nasıl bir yol izleyeceğini dahi kestiremiyorsun ve her şeyi zamana bırakmanın daha doğru olduğunu düşünüyorsun...
Hewraman
Geçmişten bir yazarla buluşma hakkın var, birini seç deseler bana, bu kesinlikle Dostoyevski olurdu. Muazzam yazar...