Keşke ( Oğuz ASLAN)
Bir arka odam vardı evde. Anne baba kavgalarından kaçar, babadan gizli, anneden örtbaslı sigara içerdim. Huzurdu, sakinlikti. Ne zaman başım sıkışsa, Kaçmak istesem evin tüm gürültüsünden, Arka odaya kaçardım. Dünya karmaşık, İnsanları da vicdansız ve çirkin aynı zamanda. Sıkışık geliyor her sokak. Ne zaman kaçmak istesem tüm bunlardan, Yanında bulurdum kendimi. Herşeyden kaçarken, Arka odam sen oldun. Yollarımız ayrıldı sonra. Bir hikayenin mutlu sonla bitecek cümlesiyken, İz bırakmaz bir silgiyle önce silindi ismimiz, Sonra kör kalemle geçildi üstünden. Halbuki sigara üflesek seninle dünyanın iki ucundan , Dumanlarımız bile bulurdu birbirimizi. Sadece ben siyahtım, sen beyaz. Sahi; birimiz yürürken sağ kolunu sallardı, Birimiz solu. Keşke biraz benzer olsaydık. Ne varsa verdik elimizde. Ne sen oyunlar oynadın benimle, Ne de ben sen seninle. Keşke biraz hissiz olsaydık. Söylediklerimiz yetmedi birbirimize. Anlayacaklarımızdan öteye gitti. Keşke biraz dilsiz olsaydık. Ne sen koptun yalnızlığından, Ne ben koptum kalabalığımdan. Keşke biraz beraber olsaydık. İkimiz de çıktık yola, Birbirimizi bulmak için. Sen benim sokağıma geldin, Ben senin. Keşke biraz bencil olsaydık. Keşke hiç yakalanmasaydım babama, Keşke hiç ayrılmasaydık seninle. Artık ne eski kaçamak sigaraların tadı var Ne de senle benim aynı cümlede yerimiz.
Sayfa 38Kitabı okudu
