- Ah! Bu hayat, dedi.
- Nesi varmış bu hayatın?
- İnsana rahat vermiyor. Başını derde sokuyor. Ne olur, şöyle bir yatıp uyuyabilsem... Hiç kalkmadan...
- Yani ışıkları söndürüp karanlıkta oturmak istiyorsun!
...
Hayat rüzgâr gibi gelip geçiyor, sen yatıp uyumaktan söz ediyorsun. Sönmeyen bir alev olmasın. Ah! keşke iki üç yüz yıl yaşayabilsem! İnsan o zaman neler yapmazdı.