"Kötü biri olduğumu biliyorum merak etmeyin," dedi acılaşmış bir gülümsemeyle Khora. " Ama sizin ima ettiğiniz, benim kaldırabileceğim cinsten bir kötülük değil. Zeki, akıllı, hırslı insanların başarısızlıklarında günün birinde mutlaka kötülüğe açılan bir kapı vardır. İyilerin işi her zaman daha kolay olmuştur. Unutmayı bilirler çünkü, üzerinden atlamayı, kayıtsız kalmayı, gerisini hayata bırakmayı, omuz silkip kendi yollarına devam etmeyi, gerektiğinde bağışlamayı... Başkalarının kötülüğüyle mücadele etmek kolaydır, asıl zor olan insanın kendi içindeki kötülükle baş etmesidir! Yıllarca akıtmakla tüketemediğin bir zehrin sahibinin içinde birikmesi, yavaş yavaş onu kemirip eritmesi... Bu nasıl bir azaptır, bilemezsiniz.”
Khöra öze sahip olmadan isminin ötesinde nasıl duracaktır? Khöra anakroniktir, o, varlıktaki anakroni«dir,» daha doğrusu, varlığın anakronisidir. Varlığı anakronikleştirir.