Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Güneşi Kim Kucaklarsa
Manolya Ülkesi'nin kralı evlenme çağına gelen kızına uygun bir damat adayını nasıl bulacağını düşünüyordu son zamanlarda. Aklına bir fikir geldi ve bunu fermanlarla ülkenin dört bir yanına duyurdu: "Güneşi kucaklayan delikanlı kızımla evlenebilecek! Her kim ki bunu yaparsa, kızım onunla evlenecek ve saadet içinde sarayda yaşayacaklar!"
Birazdan muhafızlarca zorla ayrılan delikanlı şunları söyledi boynunu bükerek ama sesindeki neşeyle: "Sayın kralım, siz güneşi kim kucaklarsa kızım onunla evlenecek, dediniz. Bazen en karşısındaki şu viranede otururum. Gözlerimi açtım, kızınızı gördüm. Yüreğim aşkının, güzelliğinin, sevginin ateşiyle yandı kavruldu. Her gün penceremden penceresine bakarım, onu gördün mü günüm aydınlanır, ışıl ışıl olur. Onu görmezsem kahrolur, karanlıklara boğulurum. Ben onunla var olur, onunla yok olurum. Benim gündüzüm, gecem, yazım, kışım, sıcağım, soğuğum kızınız... Benim güneşim o... Ne olursa olsun, bu an bile bana sonsuza dek yeter. Ölümüm güneşimden olsun razıyım sayın kralım."