Bütün düzen altüst oldu. Ayaklar baş, başlar ayak oldu. Kimin üste çıktığı, kimin altta kaldığı anlaşılamadı. Ezilenlerin iniltisi göklere yükseldi. Çarpan, deviren, düşüren birbirine karıştı. Kim kime, dum duma, alan çalan bilinmedi.
Sayfa 105Kitabı okudu
Süpriz yumurtadan çıkan süpriz fantastik serimle ortalığı kasıp kavurmaya devam ediyoruz. 250 sayfacıklı, aksiyonun daha az, içsel sorgulamaların daha çok olduğu bir geçiş kitabıydı kendileri.
Bu seri 
Neva Altaj ın yazım tarzını hatırlattı bana. Herşey yüzeyselde hızlıca ilerlerken sadece ana karakterlerin yaşamına dahil oluyorsun, gerisi kim kime dum duma.:)
Peki bu beni rahatsız etti mi hayır etmedi. Bazen sadece basit olan ve derine inmeden hızlıca akıp giden bir ergen serisine de ihtiyaç duyuyor insan, en azından ben duyuyorum.:)
O zaman tüm dünyanın yükü üstlerine patlamış sayın ergenlerimle maceraya kaldığımız yerden devam, bekle dünya geliyoruz yada geliyorlar.:)
Göğüs germeye ne kadar alışık
Olsan da iyi bil
Aldanıp düş kurmaya değmez artık
Gerçek bizden değil
Amerikan bezi üç buçuk arşın
Gerisini umma
Âlemde ha ölmüşün ha kalmışın
Kim kime dum duma
"Melhamei Kübradır bu son harp.Türkiye Suriyeye girer ama başına bela alır.Rusta Türkiyenin üzerine iner Amerikada şama girer.Çok kişi ölecek.Almanlar bitaraftan hücum edecek slavları(Rusu)bitirmek için Japonda bitaraftan hücum edecek Rusu bitirmek için kızılca kıyameti koparırlar bu atom bombaları kontrolden çıkmadan istediklerini yapacaklar.Kontrolden çıktıktan sonra 7 de 1 kişi kalır kim kime dum duma.Kapıda harp harp girdimi tuzla buz olur.Çok yaklaştı bir adım kaldı.Büyük şehirlerin hepsi bianda havaya uçacak.Ne Amerika kalır ne Rusya Ne Asya ne Avrupa ne Türkiye"
Şeyh Nazım Kıbrısi El-Hâkkâni
Hatta depremin hemen sonrasında, harabeye dönmüş, kim kime dum duma, panik içindeki bu geri kalmış ülkede bu konsolos, deprem yıkıntılarından kurtarılmış, ana babası kayıp, kimsesiz bu bebeği kendi sahiplenmiş olaydı ondan bu kadar nefret etmezdim.
Ne lan bu arkadaş! Kim kime dum duma kimin ne olduğu belli değil ortalık 56'tı mayın tarlası gibi....
Uyanış
Yahudi asıllı Ukraynalı yazar Isaac Babel, kısacık öykülerinde kullandığı keskin dil nedeniyle ihanetle suçlanmış ve Stalin döneminde öldürülmüş. On beş yıl sonra da “hata etmişiz” diyerek itibarı iade edilmiş de giden gitmiş, genç yaşta kalem kırılmış, iade edilen “can” olmadıktan sonra kim kime dum duma yani. Babel, “Gençlik bir eksiklik sayılmaz, birkaç yıl sonra geçer...” (s.11) diyor “Uyanış” kitabında. Ölüm geçmiyor ve iadesi yok işte. O da erken yaşta dünyadan göçenlerden. Bugün İsrail’in bir ölüm makinası rolünü üstlendiğini görmüş olsaydı “Siz yaşamak istersiniz; o, günde yirmi kez ölmeye zorlar sizi” (Baba, s.18) mi derdi? Yoksa “İnsan diye geçiniyoruz, ama çakallardan iğrenciz” (Bir Öpücük, s.15) diye kabul mü ederdi? Ya da “Sonu ölüme mahkûm insanlar vardır, bir de yaşamaya henüz başlamamış insanlar” (Baba, s.27) diyerek cinayetlere bir kılıf mı geçirirdi? Bilemeyeceğiz tabii, ama sırf Yahudi olduğu için, onun uğradığı haksızlık sonucu ölümünden dolayı “Oh olsun!” demeyeceğim. İnatla insanca düşünüp davranmaktan vazgeçmeyeceğim. İsrail’in zulmünü de “Gönder Ebabillerini Ya Rab!” diyerek tek sığınağım Allah’a günde bin kere şikâyet etmeye devam edeceğim. İnsandır dünyanın baş belası. Dünyayı, yaşayan her şeye zindan eden insandır. Dünya bir gün öyle bir noktaya gelecek ki insana hayat olmaktan utanıp “al şu zalimleri üzerimden” diyecek! 
Uyanış
