Davamın önüne geçebilecek hiç bir şahıs yoktur.
Ne yapıldıysa küçümsediniz. Ama ile başlayan cümleleriniz batsın. Keşke müslüman'ım diye dolaşmasanız ortalıkta. Din kardeşi falan değiliz. Aynı ortamda aynı havayı solumak azap gibi geliyor artık içimizdeki ikiyüzlülerle. Eskiden, büyüklerin İslam'ı çok dar bir kalıpta değerlendirdiklerini düşünürdüm. Namaz-oruç- Kur'an-ı Kerim'i okumaktan (anlamaya çabalamaksızın) ibaretti onlar için din. Ta ki Gazze'de yaşananlara yakından şahitlik ettiğimiz bu günlere kadar. Şimdi anladım ki büyükler değilmiş sadece, dini beş parmağa sığdıranlar. Yaşıtlarımız, hatta yakınlarımızmış. Namaz kılmanın farz olduğu kadar, boykot yapmanın da farz olduğunu anlatamadık biz. Ya da birileri anlamak istemedi. Zulme sessizlik zalime cesarettir dedik, ama sesimizi duyurmaya çalıştıklarımız zalime finansal destek sağlayan sağırlardı. Ne denir bilmiyorum artık.
Gazze'de kardeşlerimin oluk oluk kanı akarken, Buradaki kalleşler konfor derdinde. Ben bunu kabullenemiyorum.
Bu yaşıma kadar duruşum hep net oldu, biiznillah son nefesime kadar da öyle olacak. İnsanım ve benim de yanlışlarım var, ama zulme karşı duramayacak kadar haysiyetimi yitirmedim hiç. Bu işin bahanesi yok.
Bizler bu çetin günlerde "atılan bir slogan dahi kutsaldır" derken, yapılan her eyleme bir kulp bulan, kardeşlerimiz için bir yorum yapmaktan dahi aciz, boykot yapmayacak kadar iradesiz kim varsa bu gün beni takipten çıkarmasını, mümkünse tüm sosyal mecralardan engellemesini, ola ki yolda karşılaşırsak yüzünü başka yöne çevirmesini istiyorum.
Kemalistler de dahildir.
Aşk Belasına At Beni Tanrım:
Yâ Rab bela-yı aşk ile kıl âşîna beni
Bir dem bela-yı aşktan kılma cüdâ beni
Az eyleme inayetini ehl-i dertten
Yani ki çoh belâlara kıl müptelâ beni
Gittikçe hüsnün eyle ziyâde nigârımın
Geldikçe derdine beter et müptelâ beni
Öyle zaîf kıl tenimi firkatinde kim
Vaslına mümkün ola yetürmek sabâ beni
Nahvet kılıp nasîb Fuzuli gibi bana
Yâ Rab mukayyed eyleme mutlak bana beni
Fuzuli
ŞIMARIK ADAM ŞİİRİ
Aşıklar görüyorum beni umutlandırıyorlar,
İmkânsızın bile içinde imkân var.
Benim korlaşan gönlümün ateşleri,
Aşılamaz bir meydan alıyor vallahi.
Saraylar, divanlar tutuşuyor,
Ben aşıklar görünce.
Aşıklar görüyorum maşallah nasıl da yakışır,
Tutuşurlar kendi kendilerine,
Bu sıcağa kim dayanır?
Ne kadar şair varsa yamandır,
Ben aşıklar
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa