•》Birinci gruptakiler en eski olanlarıdır; uygarlık, bunları doğuran yasaklamalarla kimbilir kaç bin yıl önce- insanı ilk hayvansı durumundan çekip ayırmaya başladı.Bu yoksullukların hâlâ etkin olduğunu ve hâlâ uygarlık düşmanlığının çekirdeğini oluşturduğunu
şaşkınlıkla görmüştük.Bu yoksunluklrın baskısı altında olan içgüdüsel arzulr her çocukla yenidn doğarlar,bu engellenmelre halen toplum dışı davranşlarla tepki gösteren bir insan grubu,nevrotikler mevcuttur.Bu içgüdüsl arzulr arasında ensest(fücur,hısımla sevişme)yamyamlık ve öldürme ihtirası yer alır.
Kitapta güzel tespitler bulunmaktadir.Az ve öz bir kitap sevdim
188 syf.
8/10 puan verdi
Yine Dosto Yapmış Yapacağını Dedirten Kitap!
Dostoyevski'nin bir çok postmodern yazara ilham olan bir kitabıdır Öteki. Hoş yazıldığı dönem eleştiri oklarının hedefi olmuştur ama, Beyaz Kale, Başkan Babamızın Sonbaharı, Dövüş Klubü ve daha kimbilir hangi eserlerde bu kitaba gönderme, atıf vardır. Hatta birebir esinlenme vardır. Peki ne anlatıyor Dostoyevski bu kitabında? Dürüst, namuslu,
“ Olacağını tahmin ettiği ve korktuğu her şeyi tamamen gerçekleşmişti. Zorlukla nefes alıyor, başı dönüyordu. Yabancı da paltosunu ve şapkasını çıkarmadan yatağın üzerine oturmuş, hafifçe gülümsüyordu ve BayGolyadkin’i süzerek başıyla dostça selam verdi. Bay Golyadkin bağırmak istedi ama yapamadı, bir şekilde karşı çıkmak istedi ama gücü yetmedi.
" Müslüman aleminin tek romanı" İlk felsefi roman
İslâm dünyasında alegorik öykü geleneği İbn Sina ile başlar. Salaman ve Abdal öyküsü, İbn Sina'nın önündeki örnektir ve onun alegorik anlatım tekniğini kullanarak Hay bin Yakzan'ı yazdığı bilinmektedir. Salaman ve Absal öyküsü birçok İslam düşünürün de yapıtlarına kaynaklık etmiştir. Ama bu yapıtlardan sadece biri, roman boyutlarına ulaşarak, ilk felsefî roman ve ilk robinsanad, Tanpınar'ın deyişiyle " Müslüman aleminin tek romanı' olarak benzerlerini gölgede bıraktı. O da İbn Tufeyl'in yazdığı Hay bin Yakzan...
İsimleri aynı olan bu iki eserin öykü bakımından benzerliği yok sadece anlatım tekniği olarak benzerler. Benim kişisel görüşüm, varılan sonuç bakımından da benzerlik gösterdiği.
Batıda tesiri çok büyük olan Hay bin Yakzan(İbn Tufeyl), bir çok eserin oluşmasına ilham da olmuştu. Bunlar biri de 'Robinson Crusoe'...
Batıda bu kadar etki etmesine karşın Osmanlı bu esere ilgisiz kalmış Türkçeye çevrilmesi 1923 yılını, kitaplaşması ise 1985 yılını bulmuştur.
Bu kitap da her iki Hay bin Yakzan'ı açıklamalar ile okura ulaştırıyor. Ancak şunu söylemeden geçemeyeceğim. İlk kısım yani İbn Sina'nın Hay bin Yakzan'ı içerdiği felsefi terimler ile okuru zorluyor. Yani ben ilk okuduğumda çok zorlandım. İkinci okuyuşum #doguyukesfet maratonu sayesinde oldu ve benim için daha verimli bir okuma oldu. Yıllar sonra okuduğum zaman kimbilir belki de her detayını daha iyi anlayabileceğim. Bunu zaman gösterecek...
İçerik hakkında konuşmak gerekirse kitap, yaşlı ve yoksul bir adamın ısınmak için girdiği bir dükkanda köpeğinin ölmesi üzerine kendisinin de ölmesi ile harika bir başlangıç yapıyor. Sonrasında yaşanan hayatlar ile adam arasındaki bağlantıları anlamaya başladıkça merak duygunuza yenik düşerek okumaya devam edeceksiniz. Yaklaşık 400 sayfalık bu eser hiçbir sayfasında sizi sıkmadan çok güzel bir hayat dersi veriyor.
Sadece birçok kitap gibi başlangıç ivmesi fazlayken ortalara doğru biraz sakinleşen bir eser olduğunu belirtmeliyim. Yalnız sakinleşse bile merakınız devam edecek ve ortalardan sonra tekrardan hızlanacak kitap. Sonunda da muhtemelen duygularına yenik düşüyor insan.
Bu kitapta beni en çok etkileyen içine ana hikayeyi destekler nitelikte yerleştirilmiş olan sonrasında ana hikaye ile bir şekilde bağlantı kurulan ikinci hikaye Nelly' ninkidir. Bu Vanya'nın girdiği bir pastahanede dikkatini çeken bir dilenciyi takip etmesiyle başlar.Bu tip meczup kılıklı insanlar bana hep ilgi çekici gelmiştir. Kimbilir ne hikayesi var, hangi dayanılmaz acı onu bu raddeye getirmiştir diye hep merak ederim.
Muhteşem bir kitap okudum diyebilirim.
Günümüzde yeni fark ettiğimiz pek çok kişilik ihlalini George Orwell yıllar öncesinde tasarısını kurmuş belleğinde ve sanırım en fazla bu kadar gerçekçi olabilirdi. Farkında değiliz belki ama bizler de yenisöyleme alışıp eski güzel pek çok şeyi bir kenara itiyoruz. Toplum ya da başkaları neye sevinmemız ya da neye üzülmemize karar veriyor . Bizde kendi tercihlerimiz olduğunu düşünerek onların kalıplarına izin verdikleri kadar kendimiz konuşuyoruz. Enteresan olan bir diğer şey de bunca şeyi yanlızca kitap kurgusunda küçük bir kesim fark ediyor. Onlar da yobaz düşman insan fazlalığı gibi karşılanıyor. Ya günümüzde dışlanan kesim belki onlar da asıl gerçek olan ama kimse bunun farkında değil sadece.
Son olarak bir kitaptan küçük bir hikaye alıntısı
Bir kasaba varmış ve burada ilim bilgi sahibi bir alim yaşarmış . Ayrıca bu kasabada bir de su varmış ama kimse bu suyu içmezmiş çünkü su hasta edermiş aklı dengeyi bozarmış. Günün birinde bir adam bu sudan içmiş ve farklı davranışlar sergilemeye başlamış. Alim sudan içmeyen diğer insanları uyarmış ve halk uzak durmuş . Sonra zamanla suyu merak edip içmek isteyen başkaları da çıkmış 1 2 derken pek çok kişi sudan içmiş alim her seferinde yapmayın etmeyin dese de dinletememiş. Sudan içen insanlar arttıkça alımı dışlamaya hor görmeye başlamışlar sonunda da alim ve yanında kalan çok az bir su içmeyen grubu deli ilan etmişler.
İşin kısası topluma ya da yönetime göre birileri haklı ama kimbilir..
