VİRÜS BİR KERE YERLEŞTİ!..
- "İstanbul Sözleşmesi’ni, toplumsal cinsiyet eşitliği şemsiyesinin altında Türk toplumunun, tarihinin, kültürünün, medeniyetin, dininin, örfünün, adetinin ortasına bıraktılar değil mi?"
- "Bıraktılar ama belki de getirmeden evvel danıştılar. Bak burası da çok ilginç. Kime danıştılar? İşte bazı psikiyatrlara, bazı sosyologlara
Evli olsun, bekar olsun insanın ara ara kendiyle ve Rabbiyle baş başa olacağı bir mekânı olmalı...Bir İnsanı sevmek, gönül vermek, o insana kalben, ruhen, bedenen bağlanmak güzel şey ama her iki tarafında ara ara nefes almaya kendiyle, kendi arkadaşlarıyla vakit geçirmeye ihtiyacı illaki oluyor... Arkadaş kavramına pek inanan biri değilim ve kime
Hayatta anlayamadığım ya da anlamak istemediğim şeylerden biri de insanların bana, "Hayat sana güzel," demesi olmuştur. Buna hiçbir zaman anlam veremedim. Kendileri sanki benimle aynı hayatı yaşamıyormuş, aynı gökyüzünü paylaşmıyormuş gibi bana, "Hayat sana güzel," demeleri her zaman garip gelmiştir. Hayatın kime güzel olup olmadığına yalnızca dışarıdan görmek istenilen pencereden bakılıp karar verilemeyeceği kanısındayım. Kimin ne sınavlar verdiğini de bilemeyiz. Her şeye rağmen yine de gülmeyi başarabilen, hayattan biraz da olsa keyif almayı bilen ve enerjisini her daim yenileyebilen insanlara, "Hayat sana güzel," deyip işin içinden sıyrılamazsınız.
“Ben Cilbâb felan tanımam bir Fransız, bir İngiliz gibi giyinirim,
anadan üryan da gezerim. Kime ne?” demek, peşinen şeytana
köleliği kabul etmektir.
"Ne tuhaf insan birini sevmeye başladığında, dünya yaratıldığı günden beri hayatındaymış gibi geliyor.
Onun için de aynısını hissediyorsun.
O yokken, yere düştüğünde kim kaldırıyordu seni,
kaybolduğunda kim buluyordu,
kime sığınıyordun,
kim arındırıyordu kirlerinden hatırlamıyorsun.
Hatırladığın bir tek şey var: Bir ağaca yaklaştın ve meyvesinden yedin,
ilk ısırığın ardından çırılçıplak bir halde dünyaya sürgün edildin.
Yanına baktığında yalnızca o vardı.
Hayatta kalabilmek için sahip olabildiğiniz ne varsa birbirinizle paylaştınız. Çırılçıplaktınız ve göğsünüzden kalbinizi çıkarıp birbirinize uzattınız."
***
Tarık Tufan,
Geç Kalan