Ya da ben kimi sarmışım böyle kollarımla
Kime söz vermişim, biraz da unutmak gibi
Denir mi, ama hiç denir mi, iş edinmişim ben
İş edinmişim öyle kimsesizliği
Umutsuzlar Parkı
Ey Adalet’ten söz eden zalim
Şimdi bi dur, düşün:
Ev ki, en büyük mahremiyetti
Kimdi vuran, kimi, en mahreminden?
Beklemek? Beklemeyip de ne yapacak?
Şimdiye kadar buna alışıp olması gerekirdi,değil mi?
Yaşamı boyunca beklemekten başka bir şey yapmamıştı.
Kimi zaman birini, kimi zaman ötekini.
Beklemek...
Beklemenin her türlüsü olabilir.
Neşeli bekleyişler.
Kaygılı bekleyişler.
Gözü yaşlı bekleyişler.
Dudağında gülümsemeyle bekleyişler.
Sayfa 138Kitabı okudu
