Kanser Sebebiyle Ölen Erma Bombeck'in Ölmeden Önce Yazdığı Muhteşem Yazı
"Hayatımı yeniden yaşayabilseydim eğer;
Hastayken yatağa girer dinlenirdim.
Ben olmadığım zaman her şey
kötüye gidecek diye düşünmezdim..
Gül şeklindeki pembe mumu saklamaz yakardım..
Daha az konuşur, ama daha çok dinlerdim..
Yerler kirlense, masa örtüm lekelense bile daha çok arkadaşımı akşam yemeğine davet ederdim..
Oturma odasında TV
Ah, şimdi, şimdi,şimdi, yalnızca şimdi, her şeyden önce şimdi ve şimdiki senden başka şimdi yok ve şimdi senin peygamberindir.
Şimdi, sonsuza dek şimdi. Gel şimdi, şimdi, çünkü şimdiden başka şimdi yok. Evet, şimdi. Şimdi, ne olur şimdi, yalnızca şimdi, bu şimdiden başkası değil, nerdesin, nerdeyim, öbürü nerde, niçin yok, hiç niçin yok, yalnızca işte bu şimdi var; bundan sonra her zaman, ne olur, sonra da şimdi hep, hep şimdi, çünkü her zamanki şimdi, şimdiki şimdidir; yalnızca bir tane, başkası yok, bir tek şimdi var, bir tek şimdiki, gidersen şimdi, yükselirken şimdi, yelken açarken şimdi, ayrılırken şimdi, dönenirken şimdi, yükseklerde uçarken şimdi, uzakta şimdi, tüm yolda, tüm yolların tümünde şimdi; bir kere bir bir eder, bir eder, bir eder, hala bir eder, bir eder hala, alçalırcasına bir eder, yumuşakça bir eder, özlemle, sevecenlikle, mutlulukla bir eder, iyilikle bir eder,beslenecek biçimde bir eder, şimdi üzerinde uyunmuş kesik çam ağacı dallarına dirseklerle yaslanırken, çam ve gece kokusuyla bir eder; şimdi en sonu toprakta, gelen günün sabahıyla bir eder.
Kimin var ki ?
Kimi bekliyorsun hala,
Evinden kitaplarından uzaktamısın
Arada bir telefon et kendine
Kendine mektuplar yaz yanıt beklemeden
Kartlar gönder kendine her gittigin uzaklardan
Sevgilim diye baslayıp öperim diye biten
Senin senden baska kimin varki arasın
4
Kafam karmakarışık ama şunu bil ki
bana bir tek sen iyi geliyorsun.
Senin yanında unutuyorum zamanı,
bir tek seninleyken düşünmüyorum;
beni üzen sancıtan hiç bir şeyi...
Kimim var ki senden başka,
kim anlar ki senden başka?
Bu kadar çarpmasan yüzüme gerçekleri,
sen de anlarsın aslında.
Cevap veremeyeceğim sorular yerine,
duymak istediklerini sorsan.
Onlara dokunup, kanatmak yerine,
yaralarımı sarsan; olmaz mı?
Ey güzel gözlüm,
ey sahipsiz yazılarımın
kimliksiz kahramanı;
içimden cenazeni kaldırıp,
gözyaşımı döksem ardından,
"çık" desem aklımın çaprazlarından,
"git artık, bit ne olur bit..." desem;
biter mi?
Ya da, hayallerine düşsem tepetaklak.
Başımı çarpsam dizlerine,
ılık ılık aksa mutluluk içime ve
can versem gözlerinde... Yeter mi?
Bir yerler de,
Bir iki noksanlık olur da!
Düzgün olan neyimiz var ki!
Demeden de geçemiyorum.
Hayatımı sorarsan,
Benden başka herkesin,
Karar verip yargılaya bilen,
Hayat bu diyelim.
Bürokratlar, kimin ne yapacağına
Karar verir.
Bürokrasi dediğimiz,
İsmi ve de biraz şekli değişmiş,
Monarşiden başka ne olabir ki!
Bu biraz da,
Boş kutuda,
Elma aramaya benzer..