D: Türkiye’de çoğu şey göründüğü gibi değil, alttan alta başka bir sistem işler ve bu görünmeyen sistemi öğrendiğin zaman insanların neden öyle davrandığını anlamaya başlarsın.
T: Baba benim sorum şu: Neden alttan alta işleyen o görünmeyen sistem bir türlü görünen sistem haline gelmez? Neden bu iki farklı sistem yer alır? ”Park Yapılmaz” veya ”Durmak Yasaktır" işaretlerinin altında arabaların park yaptığını ve durduğunu herkes görüyor ama kimse yadırgamıyor. Yazılan şeylerin anlamı yok mu, var mı? Varsa niye uyulmuyor? Yoksa niye o işaretler oraya konuyor?
Sayfa 130Kitabı okudu
Kesb-i şer(şerri elde etmek), şerdir; halk-ı şer(şerrin yaratılması), şer değildir. Nasılki pekçok mesalihi tazammun eden(faydaları içine alan) bir yağmurdan zarar gören tenbel bir adam diyemez: "Yağmur rahmet değil."
Evet halk(yaratma) ve icadda bir şerr-i cüz'î(küçük şer) ile beraber hayr-ı kesîr(çok hayır,fayda) vardır. Bir şerr-i cüz'î için hayr-ı kesîri terketmek, şerr-i kesîr(çok şer) olur. Onun için o şerr-i cüz'î, hayır hükmüne geçer. İcad-ı İlahîde şer ve çirkinlik yoktur. Belki, abdin kesbine ve istidadına aittir.
Hem nasıl kader-i İlahî, netice ve meyveler(faydalar) itibariyle şerden ve çirkinlikten münezzehtir. Öyle de: İllet(asıl sebep) ve sebeb itibariyle dahi, zulümden ve kubuhtan(çirkinlikten) mukaddestir. Çünki kader, hakikî illetlere bakar, adalet eder. İnsanlar zahirî gördükleri illetlere, hükümlerini bina eder; kaderin aynı adaletinde zulme düşerler. Meselâ: Hâkim seni sirkatle(hırsızlıkla) mahkûm edip hapsetti. Halbuki sen sârık(hırsız) değilsin.
Fakat kimse bilmez gizli bir katlin var. İşte kader-i İlahî dahi seni o hapisle mahkûm etmiş. Fakat kader, o gizli katlin için mahkûm edip adalet etmiş. Hâkim ise, sen ondan masum olduğun sirkate binaen mahkûm ettiği için zulmetmiştir.
İşte şey-i vâhidde(tek şeyde)iki cihetle kader ve icad-ı İlahînin adaleti ve insan kesbinin zulmü göründüğü gibi, başka şeyleri buna kıyas et.
İnsanlar illa ki dışarıdan görüldükleri gibi midir sence? Farklı olamazlar mı?
Bence kimse göründüğü gibi olmak zorunda değil. Ön yargı bu.
Herkesin anlatacak bir hikâyesi var; çünkü kimse göründüğü gibi değil
