Birkaç gün önce televizyonda gece denk geldi, dinledim gözyaşlarıyla... Yazan duyguları o kadar hissettirerek ifâde etmişki bir uygarlığın yıkılışını... Kahroldum...
Önce biraz bilgi, ardında da metin...
604/1207 yılında dünyaya gelen er-Rundî, ışığın teker teker Endülüs şehirlerinden ayrıldığına şahit olur. Bu duruma dayanamayıp o yürek
Şimdiki insanlar, artık sizin zamanınızın insanları değil. Gözlerin açılması emelleri, hırsları artırdı. Kimse artık kendi halinden memnun olmuyor. Bu cereyan neticesinde eski ahlâk kaidelerinin yıkılıp değişmemesine nasıl imkân görürsünüz.
Sayfa 10Kitabı okudu
Kendi kalemimden...
"Şimdi ki insanlar sizin zamanınızın insanları değil... Gözlerin açılması emelleri, hırsları arttırdı. Kimse artık kendi halinden memnun olmuyor. Bu cereyan neticesinde eski ahlak kaidelerinin yıkılıp değişmemesine nasıl imkan görürsünüz?"
Sayfa 10Kitabı okudu
"Kimse halinden memnun değil, ama halinden de haberdar değildi."
Nerde o günler...
İnsanın insan olduğu, sevgi ve merhametin vücut bulduğu, doğrunun ve güzelin konuşulduğu, dostun ve dostluğun bulunduğu hakikatin özünde olduğumuz günler nerde?
Oysa şimdi herşey menfaat ilişkisi üzerine kurulu. Insanlığın sadece gerek duyulduğu yerde kullanıldığı bir zaman diliminin içine düştük. Ne eş ne dost ne akraba ne arkadaş.. Hiç