Gidiyoruz, yürekler toza batmış, ağır,
durdu duracak nicedir, nerdeyse atmaz,
Duymaz bizi kimse, öyle sağır,
toza batmış inlemelerin yasını tutmaz.
Şarkı söylüyoruz, göğsümüzdeki ezgiyi.
Orada, hiçbir zaman çıkamadı.
Yalnızca kimileyin bildi biri:
Kimse bizi kalmaya zorlamadı.