Benzer acıları yaşayan insanlar birbirlerini tanırlar. Ama belli etmez tanıdıklarını... Herhangi bir yerde karşılaşabilirler. Metroda, barda, sokakta, kafede... Sadece bir kez göz göze gelirler ve anlarlar.
Daha sonra bakmazlar birbirlerine; belki canları daha çok yanacağından, belki de buna hiç gerek olmadığından... İlk bakışma, aynı zamanda son bakışma olur. Ama onlar tanırlar birbirlerini... Muhtemelen o ortak acının müstehzi mahcubiyeti tekrar göz göze gelmelerine engel olur. Ama tanırlar onlar birbirlerini, çaktırmadan kimselere koruyup kollarlar.