Genç Kız Kalbi kitabından sonra okuduğum ikinci Mehmet Rauf kitabı. Eylül'ün ön çalışması niteliğindeymiş. Bende Eylül'ü okumadan önce bunu okumak istedim. Muhteşemdi diyemiyorum. Genç Kız Kalbi'ni daha çok sevmiştim.
Ferda-yı Garam; birlikte büyüyen, çocukluklarında sürekli didişen ama büyüdüklerinde ise birbirlerine aşık olduklarını anlayan, Sermet ve Macit'in hikayesini anlatan, kısa bir kitaptı.
Aslında ben, kitabı belkide daha önce kimsenin eleştirmediği bir konuda, eleştirmek istiyorum. Türk klasiklerinde, sıkça karşıma çıkan yakın akraba aşkları. Hele hele buradaki aşıklarımız küçücük yaştan beri aynı evde birlikte büyüyorlar. Bu eleştiriye verilecek cevapları biliyorum. Dönem farkı, dinin müsade etmesi, hatta günümüzde hala akraba evlilikleri olması vs. Sebep ne olursa olsun yada yazıldığı dönemlerde çok olağan durumlar olsada okurken bana yanlış geliyor ve buda beni kitaptan soğutuyor. Neyse tabiki Mehmet Rauf önemli yazarlarımızdan ve sadece akraba aşklarını yazan o değil. Sıradaki Türk klasiğim Eylül. Umarım akraba aşkları yoktur ;))
