Kimsesizim
Ölürsem kefensiz gibiyim
Peygambere inanıp allaha bende taptım
Her gece bir gözyaşı döküp yattım
Yorum
Mealesef, katılamayacağım.
Zirâ; Ailemizde bile, çok kere sevildiğimizden emin olsak da, bir saygı ifadesi olmadıkça, özgüvensiz, nerede, ne zaman konuşacağını bilmeyen, hata yapmasa dahi sürekli mahcup gezen, hep bir bahane, hep bir açıklama borçlu insanlar olduk...
Ve tek başına sevgi karın doyurmuyor.' Sözü biraz da bunu kastediyor bence, insanın kendisine bile saygısı olmadan, öz benliğine sevgisini hissedemiyor, aynadan tiksiniyor..
İki yaşında bir oğlum var ve elimden, ilmimden kâfi geldikçe onu, saygı çerçevesinde yetiştireceğim biiznillah.🤲🏻
Çünkü ileride; "Saymayı bilmediği için, herkesi sevmeye çalışmasını ve kendisiyle çatışmasını asla istemiyorum."
Sokaklarda paramparça ve gruplara ayrılmış olan çoğul kesimin, ailesinin, bu ayrımı yapmadığından ötürü olduğuna efkarlanıyor ve "aynı değilsem kimsesizim!" Tabunu yıkmayı bu şekilde öngörüyorum.
Yine bu sebeptendir ki:
Fertler, evlenirken kendilerine, anne ya da baba gibi onları idare eden birini arıyorlar.
Kimse durması gerektiği yeri bilmek istemiyor, nazım geçer zannediyor, naz da iki güne geçiyor..
Sonrası için, sırasıyla birbirilerine katlanıyorlar.
* Saygı yoksa; İnsanlar, en sevgiliye bile tahammül edemiyor günümüzde, istediği kadar sevgiyi ispata uğraşsın..
Daha çok uzar gider mes'ele, haksız mıyım? :)
Ben her gün sen derken,
Sen de ben demek yerine
Canını yakarım,üzülürsün demekle
Yetindin...
Acımasız olan dünya değilmiş,
Bana karşı,
Senmişsin meğer
Görememişim
İçinde bi damla ben olmadığımı...
Asıl şimdi kimsesizim,
Yoksulum,çaresizim,zavallıyım...
Gözlerini getir yarı umutsuzluğum
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir, Öleyim...
Bilmeden çocukça sevildiğini,
Ve bayram sabahınca beklendiğini,
Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim...
Cemal Safi
“Herkesin bir Feride’si vardır ben bilmez miyim
Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı
Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim
Bir de kimsesizliği…”
diye yazmıştım Feride adlı şiir kitabımda. “Sahi, herkesin bir kimsesi var mıdır? Benim yok” diye sormuştu bir okur da yanıtlayamadığım mektubunda.
Bütün gelenlere, gidenlere, insandan
Kalıt
Acım, beni bir gün, beni bir gün boğabilir
Kalırsa bir çığlık benden kardeşler
Koruyun, saklayın onu ne olur.
Her insanın kendince bir tarihi vardı
Bir seyir defteri, ağaca ahlan çentik belki
Hani bir gün dönülür de bir şeyler anımsanır.
Kimsesizim, dalsızım, duraksızım şimdi
Yaşamla aramda çözülmedik ne kaldı?
Bütün köprüler ahlmış, yollar
Mapustayım pencereme kuşlar
Konmaz yalnızım sendеn uzak kimsesizim
Sahipsizim mutsuzum
Usulca ayrılayım
Kimsesiz çocuklar gibiyim
Dokunsalar ağlarım
Sahipsiz ve kimsesizim
Üzüntülü ve yorgunum
Suretim öfkeli eski neşemden eser yok
Bedenime yük başım
Kollardan aşağı iner kanım
Omuzlarım çökük bedenime hesap sorar
Bu kaçıncı kalp sancısı
Kalbim bedenime sığmaz
Hayır denen şeyden hiçmi nasibim olmaz
Tecelli etmez haldeyim yılgınım
Yargılar kalksın üzerimden
Kınayan gözler silinsin hafızamdan
Son gecem , son sabahım
Kırılsın kalemim parçalansın vücudum
Kara topraklara gelsin
Nefesim çıksın dilim lal olsun
Yaşamadı desinler unutulayım
Usulca ayrılayım aranızdan
Aminnn
Göğsümün en ince yerine dokundu bu imtihan.
ALLAH’Im ben kimsesizim Sen benim sahibimsin beni kimseye birakma.. 😢🤲🏻
Tek hece
BENİM ADIM AŞK
Cemal Safi
Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim…