DEĞER...
Şimdi herkes
*"kimseye hak ettiğinden fazla değer verme''* diyor...
Oysa değer verirken
hesap yapmıyorum ki
sen bu kadar edersin diye!
Yine olsa neyim varsa veririm,
ama üzülmem...
Değmiyorsa bu benim ayıbım değil ki!
Onların Vefasızlığı..."
69. VASİYET
Muhiddin-i Arabî ks buyuruyor:
Secdeyi çok yap!
Yemini çok etme!
Hüküm sahibi bir memur olmaya heves etme!
Eğer olmuşsan; öfkeli hâlinde, içinde bir sıkıntı varken, aç karnına, acele bir işin varken hüküm verme!
Kimseye benim Mevlâm deme!
Mevlâ Allah’ındır.
Dinînde, imanından istifade edeceğin kimselerle sohbet et!
“Allah
Yâ Melik!
Kimsenin kimseye fayda vermediği gün hüküm senin
Gökler yarıldığında sahibim sensin
Yıldızlar dağıldığında sahibim sensin
Varlığım bana ait değil, varım yoğum sensin
Elimde olanlar benim değil, sahiplendiklerim de senin
Yokluğa düşürme beni, an senin
Darlık verme kalbime, mekan senin
Denizi seviyorsan dalgayı da seveceksin!
Yaptığım işlemler için artık kimseye hesap verme amacım yok!
O devri kapattım.
Hiçbir kurum ve şahsa bağlı değilim...
Sessizce işimi yaparım ve önüme bakarım.
Risk de getiri de benimdir.
Hiçbir şahıs ve kurumda benden bu işlemler için beyan talep edemez!
Halka açıksa şirketler hoşuna gidenden alırsın!
Şayet vergi gibi bir şeyler sezersem Türkiye yatırımlarım biter.
Zaten damla aksa taşacak sabıra getirdiler beni kanun yapıcılar...
Herkes işine baksın!
her zaman müsait olma, bilmiyorum ve yapamam demekten çekinme, istenmeden kimseye fikir verme.
“Bu Dünyada Ahde Vefa Kalmamış!” Dedirtmem
Hz. Ömer Ömer Radiyallahü Anh’ın hilafeti döneminde, gerçekleşen gerçek ve muhteşem bir hikâye…
Hz. Ömer Radiyallahü Anh, Ashab-ı Kiram ile beraber bir mecliste oturuyorlarken, karşıdan üç kişinin gelmekte olduğunu gördüler. Bu gelen kimseler, bir delikanlıyı yakalayıp ellerinden sıkıca tutmuşlar ve belli ki halifenin huzuruna çıkarmak üzere
Ben gerçekten bilmiyorum.
Bana doğru yolu göster. Doğru bir insan olmaya çalışırken yaptığım yanlışları tekrarlatma.
Kendime söz verdiğim günlerin gecesini miracim eyle.
Beni üzmekten ve üzülmekten beri kıl.
Varsa kalbimde taşıdığım kötü duyguları sil, içimde taşımama izin verme.
Herkesin yükü kendine ağır, beni kimseye yük etme.
Yüreğimdeki kırgınlıkların; kin, inat veya kızgınlığa evrilebilecek her düşüncesini yok saymayı ve sağlıklı adımlar atmayı nasip et.
Sen yol göstericisin. Acziyetimi unutturma.
Hayatıma uzaktan yakından dahil olmuş herkesi huzur ve sağlıkla yarına kavuştur.
Şimdi herkes
“kimseye hak ettiğinden fazla değer verme,” diyor…
Değer verirken hesap yapmadım ki
“sen bu kadar edersin” diye.👌
Yine olsa neyim varsa veririm
ama değmiyorsa üzülmem.
Bu benim ayıbım değil ki,
onların vefasızlığıdır..!